ဝုန်း......

[A\N-သေဖို့်ပြင်ထားဗိုက်ပူရေ ငါ့လင်လာပြီ]
____________________________
ပြီးခါနီးနေပါပြီနော်...ဇာတ်သိမ်းကိုse မလားheမလား....ဝေခွဲရခက်တုန်းပါပဲ...
Thank my resders,
💜Minna💜
____________________________**zawgyi**
ဝုန္းဆိုတဲ့ တံခါးဖြင့္သံေနာက္  ကံဆိုးျခင္းေတြပါလာခဲ့တာ...သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္....ေနာက္က်ေနခဲ့ၿပီလား....ကံတရားကတစ္ဖက္ေစာင္းနင္းသိပ္လုပ္တာ....ျဖဴစင္လူသားအတြက္က် ဆိုးဝါးမူေတြနဲ႕ နာက်င္စြာျဖတ္သန္းရတယ္....ရွင္သန္ဖို႔မထိုက္တဲ့လူအတြက္က် မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ၿပီး ေက်ာေပးထားတာ သိပ္လြန္း
တာပဲ....မ်က္ႏွာဆိုင္ေမးလို႔ရရင္ တစ္ခြန္းထဲေမးခ်င္ပါတယ္...."သခင္ေလးအတြက္မ်ား ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဖန္တီးေပးဖို႔ ရွိေနတာမ်ားလားလို႔..."ေလ....

"ဦးရီးေတာ္..."
ေၾကာင္ရက္သား ေျပာစရာစကားေတြပါ ေပ်ာက္ရွရတဲ့အထိ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ တံခါးဝကလူဟာ....ကံတရားကိုလက္ထဲထည့္လို႔ ျခယ္လွယ္ေနတဲ့သူ....

"Hyungဘယ္သူလဲ..."

Hoseokထြက္လာၿပီးေမးတဲ့အခါ...

"ခင္မ်ား..."
အံ့ၾသမူနဲ႕အတူ ေခါင္းထဲေျပးဝင္လာတဲ့ သခင္ေလးကိုကာကြယ္ဖို႔.....

"မင္းနဲ႕ႏွစ္ေယာက္ရွိတာေသခ်ာသြားၿပီေပါ့....သြား....သူသခင္ေလးကိုဖမ္းလာခဲ့..."

"ဒီတစ္ခါေတာ့ မင္းတို႔အသက္ေတြ အရင္ေပးရလိမ့္မယ္...."ဆိုကာ...သိမ္းထားတာၾကာခဲ့တဲ့....ဓားကိုဆြဲထုတ္ကာ...ေလွ်ာက္လာတဲ့သူေတြဆီ သတိေပးေတာ့....ထိုလူေတြက ခပ္တြန့္တြန့္ရယ္...

"ဖမ္းလာခဲ့....အဲ့ေကာင္ကိုသတ္ၿပီး..ေခၚလာခဲ့..."

"Hyung....jiminကိုေခၚၿပီး..ေျပးေတာ့..."တဲ့ေလ....ဘယ္လိုလုပ္ထားခဲ့ရမလဲ....

"မင္းကိုထားခဲ့ၿပီးလား....မေျပးနိုင္ဘူး....မင္းပါလိုက္ခဲ့...."

"Hyung....နားေထာင္ပါဗ်ာ....သြားေတာ့....အခုမသြားရင္...jiminအတြက္အႏၲာရယ္ရွိတယ္....hyung...ေျပးေတာ့!!!!!"

႐ႊမ္....႐ႊမ္....(ဓားခ်င္းထိတဲ့အသံပါေနာ္)
ဓားခ်င္းယွဥ္ကာ ေဝွ႕းရမ္းလာတဲ့ရန္သူေတြဟာ အလုံးအရင္း တစ္ေယာက္နဲ႕အမ်ားမို႔ ၾကာၾကာေတာင့္မခံနိုင္....ထြက္သြားခိုင္းေပမယ့္ hyungကမသြားတဲ့အျပင္ jiminကပါ

မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang