"အား.....အား....."
ထိုးကိုက္လာတဲ့ေခါင္းဟာ တေရ႕ေရ႕နဲ႕ ထိုလူဟာပြဲေတာ္တစ္ခုထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ကိုေလွာင္ၿပဳံးတစ္ခုနဲ႕ႀကိဳဆိုေနပုံ....တေရ႕ေရ႕နဲ႕အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕မ်က္ႏွာဟာလည္းေပၚလာၿပီး....ထပ္မံထိုးကိုက္ျပန္လာတဲ့...
"အား....အား.....ဘာေတြလဲ....အား..."
"မင္းကအတိတ္ေမ့ေနတာကို....."
"အတိတ္ေလးသတိရေအာင္....လုပ္ေပးရမလား...."
"ခင္မ်ားကဘာလဲ....ဘာလုိ့ဖမ္းတာလဲ...."
"မင္းကအ႐ူတ္ေကာင္...ငါ့သမီးရဲအိမ္ေထာင္ေရးကို ႐ူတ္ယုံမကဘူး...တုိင္းျပည္အုပ္စိုးကာ မင္းႀကီးဘိုးေတာ္လုပ္မယ့္ ငါ့အစီအစဥ္ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးတဲ့ေကာင္....မင္းကအ႐ူတ္ေကာင္..."
"ခင္မ်ားေျပာတာ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး......ကြၽန္ေတာ္ဘာမွလဲမ႐ူတ္ထားဘူး...."
ေျဖာင္း.....
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအား ဖ်က္႐ုိက္လုိက္တဲ့ထိုလူ....
"ခင္မ်ားေျပာေနတာ ကြၽန္ေတာ္မွမသိတာ...."
"မင္းသတ္ေသခဲ့တာမဟုတ္လား...တစ္ခါထဲေသရခဲ့ရမွာ....မေသခဲ့ေတာ့....ငါကသတ္ေပးရေတာ့မယ္..."
ထိုအခ်ိန္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံဟာလည္း ၾကားရျပန္တဲ့ ရင္းႏွီးသလိုခံစားရတဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးဆုိေပမယ့္.....ျပန္ရွာမရခဲ့ပါ....
"အေဖ...သူ႕ကိုမလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့.....အိမ္ေရွ႕စံသိရင္...သမီးကိုမုန္းလိမ့္မယ္...အေဖရဲ႕...ဟင့္...အင္း....မလုပ္ပါနဲ႕..."
"အိမ္ေရွ႕စံမိဖုရားဝင္မပါနဲ႕....ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးလုပ္ေနတာ မိဖုရားအတြက္ခ်ည္းပဲ...."
"သမီးအိမ္ေရွ႕စံရဲ႕အမုန္းတရားေတာ့....တကယ္မလိုခ်င္ဘူး...အေဖ...လႊတ္ေပးလုိက္ပါေတာ့..."
ိ"မိဖုရားကုိျပန္ပို႔ေပးလိုက္...နန္းေတာ္ထိ..."ဆိုကာ ဇတ္ပိုးတစ္ခ်က္႐ုိက္ကာ သတိေမ့ေစလိုက္တယ္....
"မင္းေၾကာင့္ ငါသမီးမ်က္ရည္က်ရတာ..."
ေျဖာင္း....
"မင္းေၾကာင့္...."
ေျဖာင္း....
ပါးႏွစ္ဖက္ရိုက္ႏွက္မူေၾကာင့္ နာက်င္လာရၿပီး..
ကယ္မဲ့တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုသာ တမ္းတေနမိေတာ့တယ္....
"မင္းမေသခင္ ....ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံစားေစရမယ္...."ဆိုကာ...မီးရဲကဲေတာက္ေနတဲ့ သံျပားတစ္ခုကုိမီးဖိုထဲက ဆြဲထုတ္ကာ ကြၽန္ေတာ္နားကပ္လာခဲ့တဲ့အခါ...ေၾကာက္႐ြံစိတ္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးသာစုံမွိတ္ထားမိၿပီး....နာက်င္မူကိုေစာင့္ႀကိဳေနရင္း..
ဝုန္း......
[A\N-ေသဖို့္ျပင္ထားဗိုက္ပူေရ ငါ့လင္လာၿပီ]
____________________________
ၿပီးခါနီးေနပါၿပီေနာ္...ဇာတ္သိမ္းကိုse မလားheမလား....ေဝခြဲရခက္တုန္းပါပဲ...
Thank my resders,
💜Minna💜
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~29~~~
Start from the beginning
