Love + Love [Normal Fiction]

part9(Unicode)

  " မင်း အခုလို ဒီအခန်းထဲမှာ
လာ လာနေရတာ ဘယ်လောက်
ကြာပြီလဲ"
"သိတတ်စအရွယ်ကတည်းကပါ
တစ်ခါက ပေါ့ ဦးရယ် ဖေဖေတို့ အိမ်မှာ
ပါတီလုပ်တော့ သူ့မိတ်ဆွေတွေထဲက
ထန်နေတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက် နှာထပြီး
သွေးအခန်းထဲ ဝင်လာတယ်လေ"

"ဟင်"
"ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး အပေါက်ဝကနေ
လာကြောင်ကြည့်တုန်း ဖေဖေ့ဘော်ဒီဂတ်
လာခေါ်သွားလို့"

"အော်"
"ဒါပေမယ့် ဦးရယ် သွေးလေ မချစ်မနှစ်
သက်တဲ့ ယောက်ျားဆို လှည့်တောင်
မကြည့်တတ်တော့ အမူးသမားတွေ အိမ်မှာ
ရှိတဲ့အခါ ဟော့ဒီအခန်းထဲ လာနေဖြစ်တယ်
ပင်ပန်းလွန်းတဲ့အခါ ဒီအခန်းထဲ ဆင်း လာ
ငို မိတယ်"

    " အခုလည်း ဦးနဲ့ ဒချိဒချိလုပ်ချင်ရင်
ဒီအခန်းထဲ ဆင်းရမှာပေါ့နော်"

"ဟာ ဦး ဟင်း"
"မဟုတ္ဘူးလား"

  ဦး ရီ(ရယ်)နေတယ်။ ချောလိုက်တာ။
ချစ်စရာသိပ်ကောင်း။

  "ဘာစိုက်ကြည့်နေတာလဲ စားတော့မလား
ဆာပြီလား"
"ဦး အထန်ကြီး"
"ဘာဖြစ်လဲ မင်းကို ဦး ချစ်နေမိပြီကိုကွာ"
"ဦးက စားပြီးနားမလည်လုပ်မှာပဲဟာ
သွေးတော့ မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက်ဖြစ်ဦးမှာ
အေသအခ်ာပဲ"

  " မင်းကို ဦး ချစ်တယ်လို့ ပြောပြီးပြီမလား
စိတ္ခ် မင်းကို ဦး ရင်ခွင်ထဲမှာထားပြီး အျမဲ
စောင့်ရှောက်ပေးမယ် နော်"
"ဦးရယ်"

       ဦးဆီက မထင်ထားမိခဲ့သော စကားလုံး
တို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ သွေး ကိုယ်
နားကိုယ်တောင် မယုံမဝံ့ဖြစ်နေဆဲ ကြမ်းတမ်း
တဲ့ ဦးရဲ့ အသေအကြေ ချစ်ရက်ခြင်းကို ခံလိုက်
ရလေသည်။

        ဖိကပ်ထားတဲ့ ဦး ကိုယ်ကြီး သွေးပေါ်က
ကြွလိုက်ချိန် ဦး သွေးကိုယ်ကလေးကို ဖက်လို့
အပါ်ဖက်တင်လိုက်လေသည်။ နှစ်ကိုယ်သား
ထပ္လ်က္သား။ သွေးက အပေါ် ဦးက အောက်။
လက်မောင်းအမြောင်းအတုတ်ကြီးတို့နဲ့ သွေး
ကို ပြားမတက် ဖက်ထားလို့ အနမ်းကြမ်းတို့နဲ့
အချစ်စခန်းစဖို့ ပြင်နေလေသူ။

     နမ်းနေရင်း အဝတ်တို့ကို ချွတ်လိုက်ပြီး
တဲ့နောက် အဝတ်မဲ့သော ကိုယ်နှစ်ခုက
ထိလ်က္သား အေနအထား။ ဦးနဲ့ အိပ်ဖို့
ကြုံတိုင်း ဦးရဲ့ မျက်နှာချောချောတစ်ခုတည်း
ကြောင့် ရင်ခုန်ရတာမဟုတ်။ အမြောင်းမြောင်း
ထနေတဲ့ ဦး ကြွက်သားတွေရယ် ပြီးတော့