Marry Me Garie

Chapter 9 : It's About Time

Garie's POV

"ATCHUuuu...<_>" Nagtalokbong ako ng kumot dahil sobrang giniginaw ako.

Ang sakit pa ng ulo ko.

"Paano ba kita iiwanan dito kung ganyan ang sitwasyon mo Garie" nag-aalalang sabi ni Zhea sa akin

"Sipon lang to, sige na gumura kana sa office, mahuhuli kaoa nyan eh...Atchuuuu" lumapit si Zhea sa akin at pinatong ang kamay sa noo ko

"May sikat k kaya noh, uhm kung tatawagan ko si Kuya Grey.. " hinila ko si Zhea at hinampas sa balikat

"Hwag na hwag mong gagawin yan, magagalit ako talaga ako sayo" nanlilisik ang mga mata kung tinignan sya

"Eh paano kung hindi agad ako makarating ng maaga, sinong magaalaga sayo dito?"

"May mga maids naman dyan, at tyaka iinum lang ako ng gamot, mawawala na rin to" huminga ng malalim si Zhea

"Sure ka?" i nodded

"Oo"

"Anu kaya kung epa-cancel ko na lang yung meeting ko, tutak marami pa namang opportunities na darating eh"

"Big break na sayo ang meeting na yan Zhea, don't be so rude, hwag mo nang ipilit dahil ok lang ako" Umupo sa paanan ng kama ko si Zhea

"Pipilitin ko na lang umuwe ng mas maaga para maalagaan ka Garie"

"Hwag mo kung alalahanin, sige na take your time Zhea" nagkasalubong ang kilay ni Zhea

"Oh sige, pagaling ka ah" humiga sya then hinadkan ako sa noo.

"Yeah, ikaw din," tinignan ko na lang sya habang palabas ng kwarto ko.

Sa totoo lang para akong tatrankasuhin, ang sakit pa ng katawan ko. Oh god sana gumaling na ako, ayokong ma-missed ang mga subjects ko sa school

______________________

Pinikit ko ang mga mata ko at nagtalokbong ulit ako ng kumot...

After a few seconds...

Knock....Knock....

Hindi na ako nag-abalang bumangon oh tignan kunhlg sino man yung kumatok. Basta nasisiguro ko na hindi si Zhea yun dahil nakaalis na sya. Siguro yung mga maid oh di kaya si Manang Agnes lang.

"PASOK PO" sabi ko noong maramdaman kung sige pa rin sa katok sa pinto ng kwarto ko

I take a deep breath, giniginaw talaga ako. Ay eto na nga bang sinasabi ng Dad ko eh, hindi ako pweding magbabad sa malamig na temperatura, masyado, madali akong sipunin at magkasakit, but ang tigas kasi ng ulo ko eh, diba nga masarap ang bawal eka nila.

Nakaamoy ako ng kakaibang sweetness. Bago lang sa pang-amoy ko ang pagkaing uto. So sa curiousity ko dahan-dahan kung inalis ang makapal na kumot sa mukha ko.

At nagulat talaga ako noong makita ko sya.

"SEBASTIAN!?" napanangon ako sa gulat at ng ma-realized kung sya nga talaga.

"Anung ginagawa no dito? Paano ka nakapasok sa bahay namin at sa kwarto ko?" Imbes na sagutin nya ako kinuha nya yung tray ng pagkain at nilapag yun sa harapan ko...

"Breakfast on bed, kumain ka Garie para mainum mo tong gamot" akmang susubuan nya ako ng bigla kung takpan ng kamay ko amh bibig ko.

"Hhhhmmmm....Ayoko...." huminga sya ng malalim, super duper bango nya, nahihiya akong magsalita ni hindi pa nga nagkapag-brush man lang ng teeth ko, ayokong ibuka ang bibig ko sa harap nya