Defective • Taekook ✓

Rehber Köpek Raito Çona

Kapının çaldığını duyarak ayağı kalktı. Sakin adımlarla kapıya vardı ve kulpu çevirerek kapıyı açtı.

"Jungkook?"

Ses gelmedi. Hayır, bu Jungkook değildi. Kim kapıyı çalmıştı öyleyse? Ne bekliyordu kapıda Taehyung'u?

Taehyung emin olmak için kollarını havaya kaldırdı ve bir adım öne doğru gitti. Eline hiçbir şey değmedi. Bir süre havayı yokladı. Çocukların onunla oyun oynadığını düşünerek tam kapıyı kapatacakken bir ses duydu.

Korkuyla geriye adımladı ilk Taehyung. Sonra durdu. Tekrar aynı sesi duydu.

Bu bir köpekti! Köpek havlıyordu. Kaşlarını çattığında ayaklarına bir şeyin sürtündüğünü hissetti. Köpek Taehyung'un bacaklarına sürtünüyordu.

Bu köpek onun kapısını çalamazdı, değil mi?

Gülerek yere eğildi ve köpeğin kafasını okşadı. Köpek bunu fırsat bilerek Taehyung'un üzerine atladı ve yüzünü yalamaya başladı. Fakat dengede duramayarak yere düştü Taehyung'la beraber.

Taehyung'un biraz kafası acımıştı ama takmadı. Bu köpek ona acısını unutturmuştu. Daha sonra bir ses daha duydu. Bunlar da ayak sesleriydi, ardından neşeli gülüşleri duydu. Bu gülüşü tanıyordu Taehyung. Bu Jungkook'du.

"Jungkook!" diye neşeli sesiyle şakıdı.

"Köpeği sevmiş gibi gözüküyorsun, bal çocuk!"

"Çok sevdim! Yoksa sen mi getirdin?!"

Jungkook eğilerek Taehyung'un elini tuttu ve yerden kalkmasına yardım etti.

"Evet, ben getirdim. Kimse istemiyordu onu ve senin isteyeceğini düşündüm! Artık sana rehberlik edecek. Üstelik bir bastondan daha iyi!"

Neden kimse onu istemiyordu? Ve nasıl Taehyung'a rehberlik edecekti?

"Rehberlik mi?" diye sordu anlamayarak.

Bir bastondan daha iyi rehberlik edecek bir köpek.

"Evet, onun da bir ayağı yok. Üç ayaklı ve çok güzel rehberlik yapıyor. Eminim yollarda sana çok yardımcı olacaktır... Düşmeni engelleyecek ve senin gözlerin olacak. Sen de onun ayakları, arkadaşı olacaksın."

İnanılmaz geliyordu Taehyung'a. Sonra o da kendine kızıyor Jungkook'un bir mucize olduğunu hatırlatıyordu kendine. Şu anda Taehyung'un tepki vermemesini Jungkook yanlış anladı. Taehyung'u üzdüğünü ve kırdığını sanıyordu. Yavaşça yüzündeki gülümsemeyi sildi ve hızla Taehyung'un her iki elini tuttu.

"Bak güzelim, yanlış anlama beni! Hem bak köpekte seni sevmiş. Sen yapamazsın diye değil, sen her şeyi görmeden de çok güzel yapıyorsun ama bu güzel köpek seni çok sevdi."

Taehyung hâlâ cevap vermeyince Jungkook'un aklına bir fikir geldi. Buna asla hayır, demezdi Taehyung. Hızla cevap verirdi.

"İstemez misin? Onu kimse istemiyor. Çünkü bir ayağı yok... Yoksa sen de mi istemiyorsun?"

Taehyung gözlerini kocaman açtı ve hızla inkâr etti: "Hayır, hayır! Onu çok sevdim. Eminim bana çok iyi rehberlik yapacaktır!"

Artık Taehyung Jungkook'u reddemiyordu. Tıpkı Jungkook ona baston aldığı günde reddedemediği gibi şu anda da reddedemiyordu. Sıkıca Jungkook'a sarıldı. "Jungkook ben çok teşekkür ederim. Ne kadar teşekkür etsem az! Senin sayende artık saklanmadan dışarı çıkabiliyorum... Çok teşekkür ederim! Bu özel köpeği de getirdiğin için çok teşekkür ederim. Ona çok iyi bakacağım."