Defective • Taekook ✓

Sadece Baston ve Acı Hissi

"Ne söylediler?!" diye sordu Minjae.

Jungkook üzgünce kafasını iki yana salladı. "Çok pahalı Minjae. Çok pahalı! Üstelik riskleri var..."

Jungkook, bir doktora randevu almış ve Taehyung'un durumu en başından anlatmıştı. Engelinin küçüklüğünde başladığını ve yavaş yavaş olduğunu söylemişti.

Doktorun söylediği şey ise: "Ameliyatın ufak tefek riskleri var ve pahalı bir ameliyat."

Jungkook'un şu zamana kadar biriktirdiği para, ameliyat için gerekli paraya yetmezdi.

"Nasıl?"

"Minjae ben en çok onun sağlığını istiyorum. Ama ne yapacağımı bilmiyorum. Çok pahalı."

"Çok mu?" diye sordu merakla Minjae.

"Çok..."

Minjae gözlerini büyüttü. Jungkook ise sıkıntıyla koltuğa oturdu. Oysa Jungkook doktora gidene kadar çok umutluydu. Öyle inanmıştı ki Taehyung'un görebileceğine durmadan gülüyordu.

"O elindekini ne için aldı peki?" derken parmağıyla Jungkook'un elindekini gösterdi.

"Taehyung için. Baston. Daha önce hiç  baston kullandığı görmedim, ama yere düştüğünü gördüm," derken aklına gelen görüntüyle gülümsedi Jungkook. "Hiç pes etmiyor biliyor musun? Tüm acılarına rağmen yerden kalkıyor. Dizlerindeki yaralar daha geçmemiş bile."

Taehyung baston ister miydi?

"Taehyung baston ister mi? Belki de bilerekten almamıştır. Yani... Biliyorsun bizden saklanmaya çalışmıştı. Elinde baston olursa saklanamayacak. Herkes anlar."

Bir nebze de haklıydı Minjae. Taehyung hiçbir zaman insanlar tarafından fark edilmek istememişti.

"Dayanamıyorum Minjae. Onu yere düşerken görmek istemiyorum. Böylesi daha sağlıklı. Her yeri ezbere bilmiyor ya."

Jungkook da bir nebze de haklıydı. Dayanamıyordu. Taehyung'u yere düşerken görmeyi istemiyordu. Onun canısının acımasını istemiyordu. -Belki Taehyung bastanu kabul ederdi.

"Ne yani, Taehyung'a o bastonu verecek misin? Ya kızarsa, ya da üzülürse?"

Jungkook derin bir nefes aldı. Elindeki bastonda gözlerini gezdirdi bir kez daha. Kızar mıydı, ya da üzülür müydü?, diye düşündü o sırada.

"Vereceğim... Yanında ben varken bir bastona ihtiyaç duymaz ama ben olmadığımda... Ben yanında olmadığımda ya düşerse? Ya yine dizlerini kanatırsa? Daha dizlerindeki geçmeyen yaralarını tekrar deşerse? O zaman ben ne yaparım?"

Minjae, Jungkook'un yanına oturduğu sırada elini Jungkook'un koluna koyarken okşamıştı.

"Bırak düşsün. Daha önce de düşmüşttür elbette. Alışıktır. Bırak öğrensin. Engellerini aşsın. Sen yokken de böyleydi zaten. İzin ver."

Jungkook hızla kafasını iki yana salladı.

"Bencilim ben Minjae! Dayanamam. Kendimi düşünürüm. Onu öyle görürken benim canım acır, ama ben ona bu bastonu verirken onun canının acıyacağını düşünmeden vereceğim. Çünkü ben bencil bir insanım!"

Jungkook Taehyung'un yere düştüğünü gördüğünde Taehyung'un canı acıdığından değil, kendi canı acıdığı için bu bastonu Taehyung'a vermek istiyordu. Onu yere düşerken görmek Jungkook'un canını acıtıyordu. Bencildi Jungkook. Bu yüzden bastonu Taehyung'a verecek ve Taehyung'un düşme ihtimalini azaltarak kendi acısını dindirecekti.