Defective • Taekook ✓

Bana Masal Anlat Çiceklerimin Ardındaki Ten Senin Olsun

Önceki bölümü okumayı unutmayın ❗Smut var ama detaylı değil. Üstü kapalı yazmaya çalıştım. Umarım becerebilmişimdir. Tatlı, iyi okumalar💕

"Bugünlük ben de kalsan bal çocuk, sana sarılıp uyusam, kokunu en derinlerime çeksem, tenin beni günahlara çekse, ben de hiç durmadan peşinden koşsam?.."

Karmaşık.

Karmaşık geliyordu bu sözler Taehyung'a. Belki birçok anlam ifade ediyor, ama Taehyung anlamıyor ya da anlamak istemiyordu.

Bal gözleri, Jungkook'u görmek için can atıyor, bir o kadar ümitsiz geliyordu.

Bal gözler, Jungkook'u görmek istiyor, Taehyung ise gözlerine sitem dolu sözleriyle bunun imkansız olduğunu anlatmaya çalışıyordu. Ama ne yazık ki bal gözler bu sözlere kulak asmıyor, durmadan Taehyung'un aklına girerek Jungkook'u görmek istediğini söylüyordu.

Hayat? Hayat ise Taehyung'un sözlerini onaylıyor, asla göremeyeceğini kanıtlıyordu.

"Ama... Ama Jungkook... Kedilerim, çiçekler-"

Jungkook hızla araya girdi: "Hayır, Taehyung! Bu sefer olmaz. Kedilerinin yemeklerini önceden verirsin, çiçeklerini de sonradan sularsın olur biter."

Taehyung dudaklarını bükerek kafasını iki yana salladı. "Çiçeklerimin sulama zamanları gecikmemeli."

Jungkook gerçekten Taehyung'un böyle ince düşünmesini seviyordu; ama bu onların ilişkisine biraz engel oluyordu. Dolayısıyla Jungkook biraz sinirlenmiş, biraz da kırılmıştı.

"N'olur yani bir kere de beni düşünsen?! Çiçeklerini bir gün unutup sadece benimle ilgilensen?"

Taehyung işittiği yüksek tonlu ve sinirli sese ne tepki vereceğini bilemiyordu. Ama Jungkook'un böyle konuşması hoşuna gitmemişti.

Aslında Jungkook yüzünden Taehyung birçok şeyi unutmuştu zaten; ama bu yeterli değildi.

"Anlamıyorsun Jungkook. Eğer çiçeklerimin sularını veremezsem susarlar. Ve sularını geç verirsem de üzülürler..."

Jungkook derin bir nefes aldı. "Sadece bu gece benimle kalmanı istiyorum Taehyung! Başka bir şey istemiyorum. Ama gelmek istemiyorsan..."

Taehyung merakla cümlenin devamı bekledi ve beklemekle kalmayıp konuştu: "İstemezsem..?"

"İstemezsen, seni anlar ve giderim."

Hayır, kesinlikle Taehyung'un duymak istediği cevap bu değildi. "Hayır, hayır lütfen! Yanlış anladın, gitmeni istemiyorum."

Jungkook cevap vermedi. Ayaklandığında, Taehyung sesleri duyunca gözlerini büyüterek korkuyla ayağı kalktı ve Jungkook'a arkasından sarıldı. "Küstün mü bana? Gitme Jungkook! Küsme, lütfen!"

Jungkook dayanamıyordu. Ancak bu şekilde Taehyung'u ikna edebileceği için böyle davranıyordu. Sadece bu gece ona sarılarak uyumak istiyordu. Yoksa asla böyle bir şey yapmazdı. Taehyung'un yalvarışları, Jungkook'un cezasını veriyordu. Kalbi sızlıyordu.

İstemeye istemeye, gözlerini kapayarak, acısının geçmesini dileyerek konuştu Jungkook: "Küstüm."

Yıkıldı Taehyung. İşte şimdi her şey karanlık olmuştu. Benim asıl karanlığım sensizlik. Hatırlıyor musunuz?

Taehyung şimdi hayallerindeki renklerin öldüğünü de fark etti. Göz yaşları, hayallerindeki renkleri serbest bırakarak sıvıya dönüşmüştü. Katil Jungkook! En ağır şekilde cezasını çekmeliydi. Ve işte Taehyung şimdi, şu anda Jungkook'un cezasını en ağır şekilde sözleriyle verecekti.