"Jiminရလား...ထ..ထ..."
ျမင္းကိုဘယ္လိုစီးေနတာလဲကြာ....
"အင္း...ရတယ္..."
လူေတာင္မျမင္နိုင္ေအာင္ ဘာေတြေလာေနလဲမသိဘူး....အထက္တန္းလႊာကလူေတြ ေကာင္းကိုမေကာင္းဘူး
က်ား..
"သြားမယ္...လာ...ဒီဘက္ကေလွ်ာက္jimin...ဒီ...."
ကြၽန္ေတာ္အျမင္မ်ားမွားသလား...hyungကိုျမင္လိုက္တယ္.....ဒါဆိုေရွ႕ကjiminကိုတိုက္သြားတာ အိမ္ေရွ႕စံလား....မျဖစ္ဘူး....ေတြ႕သြားလို႔မရဘူး....
"ျမန္ျမန္သြားရေအာင္ jimin...ေနာက္က်ေနၿပီ...."
"ေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြာ....ေလွ်ာက္ေနတာပဲကြာ...."
"ျမန္ျမန္လာ....ေပးအဲ့ပစၥည္းေတြ .....ေရွ႕ကျမန္ျမန္ေလွ်ာက္....သြား..."
ေတြ႕လို႔မျဖစ္ဘူး...jimin....ငါမင္းကိုသူတို႔နဲ႕ေဝးရာကို ေခၚလာထဲက..အေဝးဆုံးေခၚသြားမွာ..မင္းနာက်င္ရမွာေတြ ငါမျမင္ခ်င္ဘူး....
"ေအး...ေအး..ေအးပါကြာ...သြားေနပါတယ္..."
ကြၽန္ေတာကိုင္ထားတဲ့ ပစၥည္းအားလုံးကိုလက္လႊဲယူကာ ျမန္ျမန္သြားေနတယ္....သူ႕မ်က္ႏွာမွာလည္း စိုးရိမ္ပူပန္မူေတြမ်ားေနသလိုပဲ....တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္လို႔လား....ေမးၾကည့္ရမယ္...
"Hoseok ah...ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...ျမန္ျမန္လာ..."ဆိုကာ...သုတ္သုတ္နဲ႕ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ စိုက္ခင္းေရာက္သည့္အထိ....လမ္းမွာလည္းေဘးဘီေတာင္ မၾကည့္ပါဘဲ တန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့တာ စကားလည္းတစ္လုံးမွမေျပာဘဲနဲ႕ေပါ့....ကြၽန္ေတာ္ကလည္းသူဘာျဖစ္ေနလည္း နားမလည္နိုင္....
တစ္ဖက္မွာလည္း....
ဒုန္းစိုင္းႏွင္လာတဲ့ျမင္းဟာ အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕အေရာက္မွာရပ္တန့္ခဲ့ေခ်ၿပီ....
"ဒီအိမ္ဆိုတာ ေသခ်ာလားhyung..."
ကိုယ့္မင္းဆီလာခဲ့ၿပီ....အားလုံးကိုထားခဲ့ရရင္ေတာင္ မင္းကိုေတာ့မထားခဲ့နိုင္ ကိုယ့္ရဲ႕အိပ္မက္ဆိုးေတြက မင္းမရွိတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ကိုယ့္ကိုေျခာက္လွန့္ေနျပန္ၿပီ....ကိုယ္မင္းကိုလိုအပ္တယ္ သမားေတာ္ေလးရယ္....
"ေသခ်ာပါတယ္....."
ဝုန္း....
တံခါးဖြင့္သံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေၾကာင့္ jinတစ္ေယာက္လန့္ျဖန့္ကာ...
KAMU SEDANG MEMBACA
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fiksi Penggemarမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~26~~~
Mulai dari awal
