မနက္ခင္းေနေရာင္တန္းေလး လင္းလက္လာတဲ့မနက္ခင္းေလးကို ေက်း႐ြာသဘာဝအရ ၾကက္တြန္သံေလးနဲ႕ အစျပဳတာေပါ့...ဆင္ေျခဖုံးေက်း႐ြာေလးမို႔ မနက္ခင္းခ်က္ျပဳတ္ၾကတတဲ့အခါ ထြက္လာတဲ့အိုးသံခြက္သံေတြဟာလည္း သာယာသံတစ္မ်ိဳးပါပဲ...မနက္ခင္းစိုက္ခင္းထဲသြားၾကမယ့္ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးၾကတဲ့အိမ္သားေတြဟာလည္း ဂ႐ုဏာအျပည့္နဲ႕....ဒီလုိပါပဲ jiminတို႔ရဲ႕အိမ္ေလးမွာလည္း...

"Hoseokieေရ...စိုက္ခင္းထဲသြားရမယ္ေလ...ထေတာ့...ထေတာ့..."

မနက္ခင္းတိုင္းခ်တ္ျပဳတ္ၿပီးတာနဲ႕...ဒိီကေလးကုိႏူိးရတာလည္း အႀကီဆုံးကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အလုပ္တစ္မ်ဳိးပါပဲ...

"ဟုတ္...hyung...ထၿပီ..."

"Jiminေလး....ထေတာ့...ထေတာ့....ထေတာ့ေလ...."

"ဟင္း....မထခ်င္ေသးဘူး..."

အျပင္းေက်ာဆန့္ကာ ေစာင္ပုံထဲတိုးဝင္ေလတဲ့ အိမ္ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးေလး...

"ထေတာ့ေလ...hoseokနဲ႕လိုက္သြားမယ္ဆုိ..."

"အင္း..လိုက္ၼွာ....ထၿပီ...ထၿပီ..."ဆိုကာ ေစာင္ေတြပစ္ခ်ကာ မ်က္ႏွာသစ္ေလတဲ့ ၾကက္ေပါက္ေလး....

"မနက္စာလာစားၾကေတာ့..."

"ဟုတ္..."

မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႕ ယူစရာရွိတာယူကာ စိုက္ခင္းထဲအလုပ္လုပ္ရန္ထြက္ေလတဲ့hoseokနဲ႕ စိုက္ခင္းထဲေဆာ့ဖို႔လိုက္တဲ့ကေလးေပါက္....

"သြားၿပီ...hyung..."

"Jimin..သိပ္မေဆာ့နဲ႕ေနာ္...ကူလုပ္ဦး..."

"မေဆာ့ပါဘူး...ကူညီမွာေပါ့ေနာ္..hoseok..."

"ဟုတ္တယ္...မေဆာ့ေစရဘူး တစ္ေနကုန္အလုပ္ခိုင္းထားမယ္...hyung..."

"ဘာ...မင္းေနာ္..."

"ကဲပါ ရန္ျဖစ္မေနနဲ႕ သြားၾကေတာ့....ဂ႐ုစိုက္ၾကဦး..."

"ဟုတ္သြားၿပီ...hyungေရ.."

"အင္း..ေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္...ခုန္ေပါက္မေနနဲ႕jijiေရ..."

"ဟုတ္ကဲ့ပါ..hyungရဲ႕..."

စိုက္ခင္းပဲေရာက္ေတာ့မယ္..ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လည္ေခ်ာင္းကြဲမတတ္မွာေနရတုန္း.....

နန္းေတာ္ကေန မိုးေသာက္ထဲက ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီးကာ ခ်စ္ရသူကိုေတြ႕ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႕ လာေနတဲ့အိမ္ေရွ႕စံကေတာ့ တစ္ႏွစ္လုံးမျမင္ရတဲ့ အၿပဳံးေတြပန္ဆင္ရင္းေပါ့....

"က်ား...က်ား....ျမန္ျမန္သြားစမ္းပါ....ငါ့ေကာင္ရ..."

"Hyung...ေနရာမွတ္မိပါတယ္ေနာ္..."

"မွတ္မိပါတယ္....အိမ္ေရွ႕စံ...."

တကယ္ပါကြၽန္ေတာ္ကို hyungလုိ့မေခၚတာၾကာခဲ့ၿပီ...လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ထဲကဆုိပါေတာ့...အခုေတာ့ျပန္ေခၚေနၿပီိ...ၿပဳံးျပဳေလးေခၚေနတာ...တကယ္ေပ်ာ္ေနမွန္းသိသာလြန္းတယ္....

[A\N-အေမာတေကာနဲ႕ ေရာက္လာတဲ့အခါ...အေမာမေျပဘဲ အေမာစို႔ေလမလား...အိမ္ေရွ႕စံရယ္....]
______________________________upတယ္ေနာ္....ဟိုမိန္းကေလးေရ...
Thank my readers,
💜Minna💜

မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘Where stories live. Discover now