The Popular meets Miss Mysterious

42

ZANDRA POV:

Naaawa ako kay Janelle, marami na siyang napagdaanan... lalong lalo nang malaman namin na may sakit kaming dalawa ni Janelle. My disease was Cancer and thanks God stage 2 pa lang yun, at naagapan agad, while Janelle had an Heart disease, may butas daw ang puso ni Janelle, and kailangan siya daw noon magpacheck up lalong lalo na may sakit sa dugo din si Janelle noon. May ganon pala noh? Dalawa ang sakit ng isang tao (hindi ko po alam kung merong ganon, kung wala manlang po imagination ko lang po yun XD)

"Kuya, Anong kailangan nating gawin para kay Janelle?" tanong ko kay Kuya Demetris, mas matanda kasi siya sakin ng ilang months, atska hindi ko tinatawag na ata si Janelle kasi pareho lang ang age namin, bang si Ate Zafrinna ganon talaga ang tawag ko saknya since birth.

"Kailangan na natin umuwi ng pilipinas Zandra" napatango nlang kami nina Kuya Joong and Ate Zafrinna, alam ko namng maghahantong sa ganitong sitwasyon.

"Sa nangyari ngayon, pwedeng magbago si Janelle.." - Kuya Joong

"Tama ka Joong, kaya kailangan na natin siya ingatan" - Kuya Demetris

"Ano kaya ang mangyayari pagkarating natin sa pilipinas?"- Ate Zafrinna

"Simula noong kinancell ni Trivinno ang engagement nila ni Janelle, nagbago na ang isip ni Janelle. Tinuturing nlang niyang stranger si Trivinno, pero ngayon hindi na. Tinuturing na ni Janelle si Trivinno at ang pamilya nito na kalaban" -Explain ni kuya Demetris

"aalis lang ako..." napatigin kaming apat sa likuran namin, si Janelle lang pala

"Shan, san ka pupunta?" Kuya Demetris

"Kailangan ko munang magexercise" then lumabas na siya sa bahay, napa sigh nalang kaming apat... makikipaglaban na namn si Janelle. diba dati tinrain siya nina Tito Jake and Tita Alice pati si Kuya Demetris na maging gangster, kaya tignan niyo ngayon. Nakikipaglaban na siya sa kapwa niya gangster kapag depress siya. gusto niyang ibuhos ang sama ng loob niya sa kaaway niya

~~~

DEMETRIS POV:

Gabi na, at mukhang 11:00 o'clock na, may narinig akong pagsara ng pinto. nandto kasi ako sa kitchen, iinom sana ng Tubig.

"Shan...?" kakarating palang ni Janelle, may putok ang upper lips niya

nilapitan ko siya agad

"Bakit ka na namn kasi nagpatama sa labi mo Shan?" alalang sabi ko saknya, pinaupo ko muna sya upuan

"para magising ako Dem" she said, hinawi ko ang buhok niya at nilagay sa tenga niya

"kukuha lang ako ng first aid kit, hintayin mo lang ako" tatayo na sana ako but hinawakan niya ang braso ko

"Shan..."

"Please... don't leave me...Dem... ayokong may nang iiwan sakin..." murmured niya

umupo ako ulit sa tabi niya

"No, hindi kita iiwan okay? may kukunin lang ako" sabi ko

"Palagi ganyan namn ang sinasabi niyo, pero napapako... kelan pa ba ako makakarinig ng isang salita galing sa isang tao ha? napapagod na ako eh... napapagod na ako sa pakikinig sa ganyang salita" umiiyak na siya, niyakap ko siya agad

"Shhh, hindi ako ganon Shan. May isang salita ako hindi katulad ni Trivinno...diba simula pa lang hindi na kita iniwan?" naramdaman ko namang tumango siya

"kaya trust me okay? i will not leave you behind like him" niyakap niya ako pabalik

"Thank you Dem...." napangiti ako ng kahit konte

"I love you Janelle" i murmured, mukhang hindi na niya narinig yun dahil lumuwang na ang pagkayakap niya sakin, ibig sabihin non tulog na siya

alam kong nagulat kayo sa sinabi ko, pero Mahal ko talaga si Janelle. ayaw ko siyang nahihirapan, nasasaktan at umiiyak kasi pag nakikita ko siyang ganon parang nasasaktan din ako eh

corny na kung corny, basta mahal ko si Janelle, walang makakapigil non