Mythen

1.1

's avonds laat, in het donker liep een gestalte. Het was Loki. Loki verveelde zich, en als Loki zich verveelde, haatte hij alles en iedereen. Hij schopte tegen een steen aan. Die tikte een paar keer op de grond en bleef toen liggen. Toen zag hij een huis, het huis van Thor. Via de gevel klom hij naar het raam, omdat hij toch niks anders te doen had. Daar zag hij de vrouw van Thor in bed liggen, Sif. Thor zelf lag er niet bij, hij was zeker weer op jacht. Loki's oog viel op een schaar, die op een tafeltje in de hoek van de kamer lag. Hij kroop naar binnen, griste de schaar van de tafel en knipte in een haal al het haar van Sif af, die rustig door bleef slapen. Daarna vluchtte hij, naar zijn eigen huis. Thor zou ongetwijfeld woedend zijn. In zijn haast verloor hij zijn linker sandaal.

Toen Thor de volgende dag thuiskwam, trof hij zijn kale vrouw huilend aan. Hij werd meteen boos. 'Wie dat geflikt heeft, zal ervoor boeten!' Schreeuwde hij en probeerde zijn vrouw te troosten, die nog steeds zat te huilen. Toen zag hij de sandaal. 'Deze is van Loki' bromde hij meteen. Met krachtige passen liep hij naar hem toe. 'Jij hebt het gedaan' Loki was verrast over deze plotselinge beschuldiging en probeerde hem te ontkennen. 'Wat gedaan? Ik weet nergens van!' Maar Thor had hem vastgepakt en schudde hem door elkaar. 'Dat weet je heus wel! En je zult ervoor boeten!' Loki werd nu echt heel erg bang. Zo boos had hij de dondergod nog nooit gezien. 'Ik breng nieuwe haren voor je vrouw.' Wist hij nog net uit te brengen. 'Je zult boeten, hoor je dat!' 'Nieuwe haren,' piepte Loki nogmaals 'en geschenken voor de andere goden. Voor die belofte zwichtte Thor. 'Goed, ga dan maar en zorg dat je niet zonder geschenken terugkomt!' Loki was al weg. Zo snel hij kon maakte hij zich uit de voeten. Maar nieuwe haren, waar haal je die zo gauw vandaan? En de andere geschenken dan?

Hij ging eerst maar even kijken bij de dwergen, die konden de wonderlijkste dingen smeden.