"Hyung....."
"လာေလ jiminေလး....ဘာျဖစ္လုိ့လဲ..."
"ဟုိ...hoseokကုိမေတြ႕လို႔...ဘယ္သြားတာလဲ hyung.."
"Hoseokက ၿမိဳ႕ထဲေစ်းေရာင္းသြားတယ္ေလ....ညေနျပန္လာမွာေပါ့..."
"ညေနမွလား....ဟူး..."
"ေဟာ...သက္ျပင္းေတြခ်လိဳ႕ပါလား....ဘာျဖစ္လုိ့လဲ...."
အိမ္ေပါက္ဝကေန ေမးခြန္းေတြေမးၿပီး အလုိမက်ေတာ့ ႏူတ္ခမ္းေလးကတဆူဆူနဲ႕ ၾကက္ေပါက္ေလးလုိပဲ....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...hoseokကုိ ဘာေတြလုပ္ခိုင္းမလို႔လဲ...jiminေလးရဲ႕..."
"မခိုင္းပါဘူး....ပ်င္းလုိ့....hyung...hyung..."
ေျပာေနရင္း ေျပးလာတဲ့ကေလးငယ္ဟာ အတိတ္ေတြတုန္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္ခဲ့လဲ လက္ေကာက္ဝတ္ကဒဏ္ရာေလးသက္ေသပဲေပါ့...
"ပ်င္းလုိ့ဆုိၿပိီး hyungကုိ ဘာေတြခြၽဲဦးမလို႔လဲ...ေျပာပါဦး.."
"Hyungကလည္း ဒီညီေလးတစ္ေယာက္ထဲရွိတာကို....ဘာလို႔လဲ..ၿငဳိျငင္ေနၿပီလား hyungေနာ္....."ဆုိၿပီး ႏူတ္ခမ္းေလးဆူ စိတ္ဆိုးျပေတာ့ ေခ်ာ့ရျပန္တာေပါ့...
"အမယ္ေလး မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ...စိတ္မဆုိးနဲ႕....hyungနဲ႕ဝိုင္းကူလာ....ညက်ရင္ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ေကြၽးမယ္ေလေနာ္..."
အစားအေၾကာင္းေျပာလိုက္တာနဲ႕ မ်က္လုံးေလးေတြလက္လုိ့ အေရာင္ေျပာင္းလာတာ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္...
"တကယ္ေနာ္....ဝိုင္းလုပ္ေပးမယ္...ညက်ျပဳတ္မေကြၽးလို႔ကေတာ့ ဝက္ေတြအကုန္ေျပာင္းခင္းထဲလႊတ္လိုကၼွာ...."
"မလုပ္ပါနဲ႕ စီးပြားပ်က္ၿပီး ထမင္းငတ္ေအာင္....မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးျပဳတ္ေကြၽးပါ့မယ္.."
"ခ္ခ္...ဟီး....အဲ့ဒါေၾကာင့္hyungကုိခ်စ္ရတာ...မြ....ဟီး...ခ္ခ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီ....ဝိုင္းလုပ္ေပး..."
ရယ္လိုက္ရင္မွိတ္က်သြားတဲ့မ်က္လုံးေလးေတြဟာ အရင္ကသိပ္ပင္ပန္းခဲ့မွာ အခုေတာ့ဒီဘဝမွာပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါညီေလးရယ္....
ၿပဳံးေနတယ္မ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ရင္း စေတြ႕တုန္းကအခ်ိန္ကိုသတိရမိတယ္.....အဲ့တုန္းကဆိုရင္...
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~23~~~
Start from the beginning
