မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘

~~~23~~~

"သူသတ်ေသပါတယ််လုိ့ ဘာကြောင့်ပြောနိုင်ရတာလဲ...."လို့ကျွန်တော်ကမေးတော့...

"ဒီသခင်လေးရဲ့လက်ကဒဏ်ရာကြောင့်ပါ...လူတော်တော်များများ ပင်ပန်းပြီးအသက်ဆက်ဖို့ကြောက်လာတဲ့အခါ ...အဲ့ဒီလုိနေရာမျိုးကို ဓားနဲ့လှီးပြီး အဆုံးသတ်ကြတယ်..အဲ့ဒါကြောင့်ပါ..."သမားတော်ကအဲ့လုိပြောလုိက်တော့...hoseokကအော်သံကဒေါသတွေဖုံးလွှမ်းနေတယ်

"ခင်များဘာသိလုိ့လဲ...ဘာမှမသတ်သေဘူး...ထွက်သွား...ထွက်သွားဗျာ...ဟင်း..ဟင်း...."

"တောင်းပန်ပါတယ်နော်...ပြန်လိုက်ပါတော့...."

သမားတော်ပြန်သွားမှပဲ

"စိတ်လျှော့မှပေါ့ hoseokရယ်....မငိုနဲ့တိတ်တော့..."

"Hyungမသိလုိ့ပါ...သခင်လေးကတကယ်သတ်သေခဲ့တာ....အဲ့နေ့က ကျွန်တော်သာသတိမထားမိရင် အခုလောက်ဆုိရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး....ဟင်းး....အင့်...ဟင့်..."

ငိုကြီးချက်္မနဲ့ ပြောလေတော့ ဒိီကလေးဟာဘာကြောင့်သတ်သေရသလဲ....ဘာလုိ့လဲဆုိတဲ့မေးခွန်းတွေက တသီတတန်းပေါ့....ငိုနေတဲ့ကောင်လေးကိုလည်း ချော့ရေသး ချောင်ကပ်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကုိ ပေကလပ်ပေကလပ်နဲ့ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေးကလည််းရှိသေးတယ်....

နောက်ရက်အနည်းငယ်ကြာတော့ ဒီပုံစံဆုိမဖြစ်တော့ဘူး သေချာမေးပြီး အကြောင်းစုံသိရမှာဖြစ်တော့မယ်....

တစ်ရက်နေဝင်စညနေအလှတောင် hoseokမျက်နှာကြောင့် လှနိုင်မယ်မထင်..

"Hoseok ah...hyungမေးစရာရှိလုိ့..."

"Hyungသိချင်နေတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်...hyungကလူကောင်းပါ ကျွန်တော်ပြောပြပါ့မယ်..."ဆုိပြီး...ကျွန်တော်ကိုဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ရှင်းပြတော့ jiminလေးကိုသနားလွန်းလုိ့ ကျွန်တော်ပါမျက်ရည်ကျမိတယ်...နောက်ပြိိီး သူငယ်ချင်းကုိရအောင်ကယ်ထုတ်ခဲ့တယ် သူ့မေတ္တာဟာလည်းသိပ်ကြီးမားမှန်းသိခဲ့ရတယ်....

"ကောင်းပြီ ဒါဆုိရင်ဘယ်မှမသွားနဲ့တော့ hyungဆီမှာပဲနေ....hyungကစောင့်ရှောက်ထားမယ်...ဘယ်မှသွားစရာမလုိပါဘူး..."

"သခင်လေးဆုိတာ သေသွားပြီ...အခုကjiminကုိဘဝအသစ်ပေးကြမယ်...jung jiminနဲ့ jung hoseokက hyungရဲ့ညီလေးတွေဖြစ်သွားပြီ...ဘာမှစိတ်မပူနဲ့ hyungကမင်းတုိ့နှစ်ယောက်ကိုကာကွယ်ပေးထားမယ်နော်..."