"ကျွန်တော်တို့ကုိကူညီပေးပါ...ခဏပါပဲ....သခင်လေးသက်သာတာနဲ့ ထွက်သွားပေးပါ့မယ်..."
"ထ.ထ.ထ..မင်းခြေထောက်နာနေတာကို...ထပါ...ကူညီပေးပါ့မယ်..."
အဲ့တော့မှထလာပြိီး...မေးစရာရှိတာ ကျွန်တော်မေးရတော့တယ်....
"Hyungနာမည်Seokjin...မင်းကရော..."
"Hoseokပါ....သခင်လေးက....သခင်လေး..."
သူမပြောချင်မှန်းသိတာကြောင့်...
"ရပါတယ်...မင်းနာမည်မပြောချင်လဲထားလို်က်ပါ....ဘာဖြစ်လာလဲမမေးတော့ဘူး...မင်းတုိ့ဘယ်ကိုဆက်သွားမှာလဲ..."
"ကျွန်တော်ကိုအနောက်ပိုင်းကုိသွားမှာပါ..."
"အနောက်ပိုင်းသားတွေလား...အလယ်ပိုင်းကုိဘယ်လုိလုပ်ပြီး.."
စကားတွေလွန်မှာစိုးလို့ထိန်းလိုက်ပြီး...ဆက္မမေးဘဲ လမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်တယ်....
"မင်းတုိ့အဆင်ပြေတဲ့ဒိီမှာနေလို့ရတယ်....hyungကတစ်ယောက်ထဲသမား...ကိစ္စမရှိဘူး..."
"ကျေးဇူးပါပဲ..."
ဒီလုိနဲ့တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ အိပ်ရာထက်ကကောင်လေးသတိရလာပါလေရော...
"သခင်လေး....သခင်လေး..သတိရလာပြီလား...သခင်လေး..."
"Hyung...hyung....hyungရေ လာပါဦး..."
မိီးဖိုချောင်ထဲချက်ပြုတ်နေရင်း ခေါ်သံကြားလို့လာကြည့်တော့....hoseokလေးကငိုနေလေရဲ့...
"ဘာဖြစ်တာလဲ...ဘာဖြစ်လုိ့ငိုတာလဲ....သူသတိရလာပြီလား..."
"ခင်များကဘယ်သူလဲ....ခင်များတို့ကဘယ်သူတွေလဲ...."တဲ့ ဒီကလေးမဟုတ်မှ အတိတ်မေ့သွားသလား...
"Hyung သခင်လေးကကျွန်တော့့်ကိုမသိတော့ဘူး...လုပ်ပါဦး...အီး..ဟီး..."
"မငိုပါနဲ့...အရင်ဆုံးသမားတော်သွားပင့်လုိက်သွား....hyungကြည့်ထားေပးမယ်..."
"ဟုတ်..."
ခဏနေတော့ သမားတော်ရောက်လာပြီး စစ်ဆေးစရာရှိတာစစ်ဆေးပြီး ကျွန်တော်တို့ကိုပြောတယ်....
သမားတော်က
"ဒီကသခင်လေးရဲ့ အတိတ်မှာပင်ပန်းဆင်းရဲရလွန်းလုိ့ စိတ်ထိခိုက်ပြိီး သတ်သေထားတဲ့ပုံစံမျိုးေကြာင့် အခုလုိမျိုးသတိမေ့သွားတာပါ....အဲ့ဒါလည်းကောင်းပါတယ်...သူအဘဝလေးအသစ်စလုိ့ရတာပေါ့...."
ESTÁS LEYENDO
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~23~~~
Comenzar desde el principio
