"မင္းႀကိိီးကုိေျပာေပးပါ...သခင္ေလးေနမေကာင္းလို႔ ျပန္ၿပိီဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ..."
အထိန္းေတာ္ခ်ဳပ္ကို အေၾကာင္းၾကားၿပီးတာနဲ႕ jiminကုိတြဲၿပီး.အခန္းဆီျပန္လာခဲ့တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ေပ်ာ့ေခြေခြရယ္... အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕....
"အား!!!!....ဘာလုိ့လဲ!!!ဘာလုိ့လဲ!!!!ဘာလုိ့လုပ္ရက္တာလဲ!!!!..."
"ငါအေဝးႀကီးကေန အားလုံးစြန့္လႊတ္ၿပီး လာခဲ့တာေလ...ဘာလုိ့လုပ္ရက္ၾကတာလဲ...မင္းႀကီး...မင္းႀကီိးကေရာ...ဘာလုိ့ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ေျပာၿပီး....ငါ့ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ရတာလဲ...."
"ငါ့မွျပစ္ခ်က္ေတြရွိေနလုိ့လား...hoseokငါတို႔ျပန္ၾကရေအာင္..."
"ငါတို႔ျပန္ၾကမယ္....ငါ..
.ငါဒီမွာေနဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး...မေနေတာ့ဘူး...ျပန္မယ္....ျပန္မယ္....အခုျပန္မယ္..."
"Jimin...."
ငိုေနရင္းကေန ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႕ ပစၥည္းေတြ လႊင့္ပစ္ ခုံေတြဟာလည္း ဟိုလဲဒီလဲနဲ႕ အခန္းတစ္ခုလုံးလည္း မီးၿငိမ္းလုိ့ အေမွာင္အတိ...
"Jimin...jimin..."
အသံမၾကားရေတာ့ဘူး...အခန္းထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ေခၚသံကလြဲလို႔ အပ္က်သံေတာင္ၾကားရမည္မထင္...
"Jimin...jimin..."
"ငါျပန္လုိ့လည္း မရသလုိ့ ဒီမွာလဲဆင္မေနခ်င္ဘူး ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ....ငါမေနခ်င္ေတာ့ဘူး..."
"မင္းမဟုတ္တာေတြ မေတြးနဲ႕ေနာ္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္....မင္းသြားတဲ့ေနရာတိုင္းငါလုိကၼွာ....မင္းေသ႐ြာသြားရင္ေတာင္ေပါ့....မင္းမလုပ္နဲ႕ မင္းလုပ္ရင္ငါပါလိုက္ၼွာ...."
"အင့္....ဟင့္....အီး..ဟီး.."
ငိုသံေတြလြင့္ပ်ံေနတဲ့ အခန္းေလးထဲမွာ ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီိး ေၾကကြဲေနတဲ့ႏွလုံးသားႏုႏုပိုင္ရွင္ေလးဟာ အၿပီးတိုင္ထြက္လာခဲ့တာ မသိေလတဲ့အိမ္ေရွ႕စံအတြက္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းေလးဆုိေပမယ့္....သခင္ေလးအတြက္ေတာ့ ဘဝတစ္ခုလုံးပုံအပ္ဖို႔ရာ ေရာက္လာခဲ့တာ...
"Jimin..."
ေလးငါးေခါက္ေလာက္ေခၚတဲ့အခါ ေလသံျပန္မလားတဲ့ သခင္ေလး...ရွိက္သံေတာင္မၾကားရေတာ့ဘူး....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Hayran Kurguမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~19~~~
En başından başla
