"အေဖ..သားကုိေခၚတယ္ဆုိ..."
"မင္းႀကိီးက အလယ္ပိုင္းေဒသကုိ သံတမန္အျဖစ္သြားဖုိ့ မိန့္လာတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သားကုိဒီကကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ ခိုင္းခဲ့မလုိ့.."
"ဟာ..အေဖကလည္း..."
ဘာ..အလယ္ပိုင္းေဒသဆုိေတာ့ jeon...jeonေနတဲ့ေနရာေပါ့..
"အေဖ့...သားလိုက္လုိ့မရဘူးလား...သားလိုက္ခ်င္တယ္.."
"မရဘူး..သားကဒီမွာအေဖခိုင္းတာေလးေတြလုပ္ရမယ္...."
"ဟာ..မလုပ္ခ်င္ပါဘူး...သားလိုက္ခ်င္တယ္...ေနာ္...ေနာ္လို႔..."
"Jimin!!!"
"ဟင့္...အီး.ဟီး...ေမေမ...သားကုိေဖႀကီးဆူေနၿပီ..."
အေမခ်စ္သားမို႔ အားကုိးရာေလ..
"ရွင္သားကုိဆူျပန္ၿပိီလား...သားေလးလာ...ဘာျဖစ္တာလဲအေမ့ကုိေျပာ...ရွင္ေနာ္ကြၽန္မသားကုိမဆူနဲ႕..."
"မင္းအလုိလိုက္လုိ့ အဲ့လုိဆိုးေနတာ..."
"သားေလးလာသြားမယ္...သားအေဖက အမတ္ျဖစ္ၿပီး ေဟာက္လုိက္တာမ်ားသူ႕စာသင္သားေတြမွတ္ေနလားမသိဘူး...သြားမယ္သား..."
"အေမ သားေလ.."
မိခင္ကုိ လုိက္သြားခ်င္ေၾကာင္းနဲ႕ jeonအေၾကာင္းေျပာေလေတာ့ မ်က္ႏွာေတာ့မေကာင္းရွာဘူး" သားေလးနဲ႕မခြဲနိုင္ဘူး"တဲ့ေလ..
"သားက အေဖနဲ႕လိုက္သြားၿပီး လည္႐ုံပဲေလ ျပန္လာမွာပဲကုိ...ေနာ္ေမေမ.."
"သားရယ္ ျဖစ္ပါ့မလား မင္းႀကိိီးခိုင္းတဲ့ကိစၥေလသားရယ္..."
ခြင့္ျပဳခ်က္ကမရေလေတာ့ ဘယ္သူမွလဲမေထာက္ခံဘူး...လမ္းေၾကာင္းရွာထြက္ဖို႔ လမ္းစရွာတဲ့အခါ ခိုးထြက္ေလဖို႔ပဲ ဆုံးျဖတ္ရမယ္...အဲ့ဒီလုိစဥ္းစားၾကပ္တဲ့အခ်ိန္ ေကာင္းသတင္းႀကဳံေလေသာ္ မင္းႀကီးကအေခၚေတာ္ရွိေလသတဲ့...
"မင္းႀကိီး ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးအေခၚေတာ္ရွိတယ္ဆုိလုိ့ပါ..."
မင္းႀကိီးက လက္ေဆာင္ပ႑ာဆက္သဖို႔နဲ႕ သူ႕သမီးေတာ္နဲ႕ အိမ္ေရွ႕စံနဲ႕ထိမ္းျမႇားေပးၿပီး ႏွစ္နိုင္ငံၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ကုိလူငယ္မို႔ အိမ္ေရွ႕စံကိုအကဲခတ္ခိုင္းခဲ့တာ...ကြၽန္ေတာ္လည္းလြမ္းေနခဲ့တာ တစ္ရက္ေလးမွေမ့မရတာမို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆုိၿပီး လက္ခံလုိကၼိတယ္ ျပသာနာကအဲ့ကစေတာ့တာပဲ...
"မင္းႀကီးက မင္းကုိလြဲေပးလိုက္တယ္ဆုိတာ ဘာေၾကာင့္လဲ မင္းဘာေၾကာင့္သြားခ်င္ေနတာလဲ အိမ္ေရွ႕စံကုိႀကဳိက္ေနတယ္ေတာ့ မေျပာနဲ႕ေနာ္ ...မင္းေယာကၤ်ားခ်င္း....ငါတုိ့မ်ိဳးႏြယ္ကို မဖ်က္ဆီးနဲ႕ park jimin!!!"
"ခ်စ္မိတာေလးက ဘာမွားလုိ့လဲ..."
"မင္းပါးစပ္ပိတ္းစမ္း...မင္းမရွက္ေပမယ့္ ငါတုိ့ရွက္တယ္...သြား...သြား..
ထြက္သြား..လုံးဝျပန္မလာခဲ့နဲ႕ ငါတုိ့မ်ိဳးႏြယ္မ်ား ေယာကၤ်ားခ်င္းႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္မ်ဳိးမလုိခ်င္ဘူး..."
"အေမ..."
"မေခၚနဲ႕ မင္းမွာအေမမရွိဘူး ငါ့အမ်ိဳးသမီးဟာ မင္းကိုမေမြးခဲ့ဘူး တစ္ခါထဲသြား...သြား..!!!"
"ဟီး....ဟင့္..အင္း....အိီး..ဟီး...."
ေျပးလႊားၿပီး parkအိမ္ေတာ္ထဲက ထြက္လာခဲ့မိတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ အိမ္ေတာ္ထဲေနရတာနဲ႕ အေမနဲ႕အေဖကို ေနာက္ဆုံးေတြ႕ရလိမ့္မယ္လုိ့ မထင္ထားခဲ့ဘူး... ငိုယုိၿပီးေျပးထြက္လာခဲ့ၿပိီး အိမ္ေတာ္ကိုပါတစ္ခါထဲႏူတ္ဆက္ၿပိီး အမိေျမနဲ႕မိသားစုကုိ ထားခဲ့ရတယ္...
"သခင္ေလး..."
"Hoseok...မင္းလုိ္က္လာတာလား..
ငါ့ေနာက္ကိုေလ..."
"ငါမင္းဘယ္သြားသြားလုိက္ၼွာ ေသ႐ြာသြားရင္ေတာင္ေပါ့..."
"မဟုတ္တာေတြ...အေဖကjeonအေၾကာင္းဘယ္လိုသိတာလဲ..."
"မင္းကုိ အတို႔အေထာင္လုပ္လိုက္တာ ထားလိုက္ပါ....မင္းနားမွာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါရွိေနမွာ..."
"ေကာင္းၿပီေလ ငါ့ရဲ႕jeonဆီသြားၾကမယ္..."
Flash back end..
မိသားစုထက္ ႏွလုံးသားကုိ ႀကိဳးတန္းေပၚတင္ကလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သူကုိ..
ကံတရားဟာ သခင္ေလးအေပၚသိပ္ရက္စက္သြားခဲ့ၿပီ....ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့သူဟာ အျခားသူလက္ကုိဆြဲလုိ့ တစ္သက္လုံးေနထိုင္မွာကို ၾကည့္ဖို႔ရာအင္အားရွိတယ္ထင္ေနခဲ့တာလား ဒါမွမဟုတ္ သခင္ေလးအခ်စ္ေတြကုိ စမ္းသပ္ေလသလား....သတ္ေသတဲ့အထိ မခံစားနိုင္တဲ့ႏွလုံးသားႏုႏုပိုင္ရွင္ဟာ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ေကြကြင္းရတဲ့ ဒုကၡကုိမခံစားနိုင္တဲ့အဆုံး ေလာကႀကီးကိုႏူတ္ဆက္ဖုိ့ ေ႐ြးခ်ယ္လုိက္တယ္...ကံတရားကုိအျပစ္တင္ရင္း အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္အရွက္ကြဲခဲ့ရတဲ့ ခမ္းမအလယ္မွာ ေလွာင္ရယ္လုိ့က်န္ခဲ့မယ္လူေတြထက္ ထိမ္းျမႇားလက္ထပ္ေလတဲ့ ခ်စ္ရသူရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ အစိမ္းလိုက္ခြဲေလတဲ့ ဓားတစ္ေခ်ာင္းလုိ့ ရက္စက္ျခင္းမပါဘဲ လွလွေလးသတ္ပစ္ခဲ့ေအာင္ ကံတရားဟာစီစဥ္ရက္ေလတယ္....
______________________________
Upလိုက္ၿပီေနာ္ ႐ူတ္သြားရင္ ေနာက္တစ္ပိုင္းကုိ ျပန္ရွင္းျပေပးပါ့မယ္ feedbackေလးေတြလုိခ်င္မိတယ္ ဒါဒါေလးတို႔ရယ္
Thank my readers,
💜Minna💜
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~19~~~
Start from the beginning
