Missing the Wildwaves [Province Series #01] ✓

21

Ngumiti ako nang makita ko din ang munting ngiti niya, "t-then ano na po ang nangyare kay girl?"

"She get through her problems, she continue her life. Now she became a nurse... a registered nurse."

"Y-You're the girl in the story!?" Gulat na saad niya, alanganin akong ngumiti bago tumango.

"Omyghad! Thank you so much! Na-realized ko na dapat hindi ko itigil ang buhay ko dahil lang sa problema na nararanasan ko," mangiyak-ngiyak na saad niya, hindi ko alam kung bakit pero agad ko siyang niyakap.

"From now on, you should value your life even more, okay?" She nodded in succession so I smiled even more.

After that, I said goodbye to her before I went to the other patients.

"Nurse, may nag papabigay po." Salubong ni nurse Jia sakin sa front desk.

Kunot noo kong tinignan ang hawak niyang bouquet of rosses at one cup of coffee.

"Kanino galing?" I asked.

"Galing po kay mysterious guy na nag bigay din ng bulaklak at doughnuts kahapon," nakangiting saad niya bago ibigay sakin ang mga iyon.

Good morning, have a nice day.
                                        
                                   -EK

Basa ko sa maliit na note na naka-ipit sa gilid ng mga bulaklak. Ethan Kelvin... ngayon ko lang na-realized na initials niya pala iyon.

"Gagawin ko ang lahat para sayo, if love and forgiveness means waiting, then I will wait for you. Even though we are slowly getting older" I remembered his last word before I left him alone under the dark sky.

Talagang handa siyang mag hintay sakin para lang bumalik ako sakaniya, huh? Even without certainty.

Nang matapos ang shift ko ay nag tungo muna ako sa office ni Ivan para mag paalam. Nagpapasundo kasi sila tita Lia sa airport pero ang sabi niya mag taxi nalang daw ako dahil may inarkila naman na daw siyang van at driver.

Good thing dahil hindi traffic kaya mabilis lang akong nakarating sa airport. Nag hintay lang ako saglit sa waiting area bago ko matanaw ang tita ko kasama ang pamilya niya na patungo sa kinaroroonan ko.

"Tita! Omyghad namiss kita ng sobra," salubong ko dito bago siya yakapin.

"I miss you too, Lahari. Grabe sobrang ganda mo, hmm... wala padin bang nangliligaw?" She grinned after we hugged.

"Aysus tita, sa ganda ko ba naman na ito hahaha syempre madaming nangliligaw." Saad ko habang tumatawa ng mahina, "naku tita mamaya na natin pag usapan iyan, tignan mo ang napaka ganda mong anak nakatitig sakin, oh." Tukoy ko sa anak niyang babae na nakatingala sakin.

Umupo ako para mapantayan ang three years old niyang anak na babae. "Hello Nadia, do you know me?" Tanong ko dito, hindi kasi nakakaintindi ng tagalog.

"Hello ate, yes po I know you po. Mommy always talk about you po," she cutely said.

"Lahari, anjan na yung driver natin." Pukaw ni tita sa atensiyon namin kaya mabilis ko ng binuhat si Nadia bago sumunod sa paglalakad.

Nauna na akong pumasok sa backseat habang hawak padin si Nadia, hindi ko pa nakikita ang driver dahil andoon siya sa likod, nilalagay sa trunk ng sasakyan ang mga bagahe nila tita.

"Tita akin nalang itong anak mo, gumawa nalang ulit kayo ng bago." Biro ko, kasi naman napaka gandang bata, ehh.

"Tigilan mo ako, akin lang iyang anak ko. Gumawa ka ng sayo," saad niya habang umiiling na pumasok din sa sasakyan, "Oh ayan, Ethan gumawa nga kayo ni Lahari ng anak para hindi na hingiin sakin ang prinsesa ko."