အဝါေရာင္အိပ္မက္/ အဝါရောင်အိပ်မက်

Start from the beginning
                                    

တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရိပ္မိသလိုရွိလာသည့္အရာေၾကာင့္ သြန္းအုပ္ရင္ထဲမွာ ဆူညံသံေတြေျဗာင္းဆန္ေနၿပီ။

အဲ့ဒီေနရာကသာ အရင္အတိုင္းပဲ ရွိေနခဲ့မယ္ဆိုရင္..

-

-

-

အိမ္ႀကီးကိုေငးၾကည့္ၿပီး စပ္စုခ်င္ေနပုံရသည့္ ေကာင္ေလး။
သြန္းအုပ္ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ရယ္မိလိုက္စဥ္ မ်က္ရည္တို႔က လြင့္စင္က်လာသည္။

ဒါက..
ဒါက...
ကိုကို႔ရဲ႕ကေလးေလး။

သူေရာက္ေနတာကို မျမင္ေသးသည့္ထိုကေလးက
ေတြးလို႔၊ေငးလို႔ေကာင္းေနတုန္း။ သြန္းအုပ္ မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ၿပီး ခါးေထာက္၍ၾကည့္လိုက္သည္။ ေပ်ာ္ေနသည့္စိတ္ကို မရမကဖုံးဖိရင္း မ်က္ႏွာကိုတည္ေသာ္လည္း မရ။

ၿပဳံးစစျဖင့္ပင္...

"မင္းက ဘယ္ကေကာင္လဲ။ ငါ့ျခံထဲမွာ ဘာဝင္လုပ္ေနတာလဲ"

"•••"

သူ႔အသံၾကားၾကားခ်င္း လွည့္ၾကည့္လာသည့္ မ်က္လုံးေလးေတြ။ သူ႔ကိုျမင္ျမင္ခ်င္း စုကုတ္သြားသည့္ မ်က္ခုံးေတြ။ ႏႈတ္ခမ္းကစူခ်င္ေသး။

ေနပါဦး။ ဒီကေလး စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔။
ေစာင့္ရတာၾကာသြားလို႔လား။

"ငါ့ဘာသာ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ကြာ။ မင္းေမးတာကို ေျဖစရာလား"

ရန္ျပန္ေတြ႕ေနသည့္ ကေလးက သူ႔ကိုလုံးဝမသိဖူးသည့္ပုံ။
အရင္က အဲ့လိုလည္းမစြာတတ္ပဲနဲ႔။

သြန္းအုပ္ သူ႔ေရွ႕က ေနမင္းခေပါက္စေလးကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္တို႔က တလိမ့္လိမ့္က်ေနဆဲ။ ဒါဟာ ေပ်ာ္လြန္း၍ ငိုမိျခင္း။ သူ႔အား မႈန္ကုပ္ကုပ္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေပေစာင္းေစာင္းျပန္ၾကည့္ေနသည့္ မင္းခေသးေသးေလးအား အသည္းယားစိတ္တို႔ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။

ဘယ္ေလာက္မွကြာေဝးမေနေသာ္လည္း ထိုေကာင္ေလးက ေနရာမွာရပ္ေနဆဲမို႔ သူက အေရာက္ေျပးသြားလိုက္သည္။

--------------------

အၿမဲတမ္းေစာင့္ေနေပးတာက မင္းရဲ႕ဝတၱရားဆိုရင္
မင္းဆီအေရာက္လွမ္းခဲ့ရမယ့္ ေျခလွမ္းေတြအတြက္
ကိုကိုက တာဝန္ေက်ေပးပါ့မယ္။

အဝါရောင်အိပ်မက် (completed)Where stories live. Discover now