The Red Strings

•Chapter 4

Lola Tirz —10 messages.

Wow grabeh andami namang na text sakin si Lola, parang kanina lang binabaan nya ako kasi needed siya ng Amiga nya—hehehe chars tampo ako ng unti.

Pinindot ko yung icon at nakita ko ang text ni Lola. Muntikan ko nang eh bato yung cellphone ko ng makita ko yung mga text nya sakin.

Lola Tirz (09300151353)

Apo :<

$0rRy b!n4bA4n k@ n! LoLa kanInA

Ma miga kASI SUPER IN DEMAND

nxt mnth pa LoLa u uwu.

*Uwi

Wag yu tampu apo ku.

M@GdadaLa LoLa ng maraming PASALUBOng

Apo sorry for hangIng app ganiha.

Kol ako mayA.

Tubaga ha.

Naintindihan nyo bayung text ni Lola? Ako HINDI!

grabeh what generation ba pinanganak si Lola? At pang alien typings yung text nya— nakaka sakit ng ulo kong babasahin.

Mamaya ko na nga lang to pansinin tung text nya, 2:30 pm na pala nang hapon. Gusto ko muna libangin ang sarili ko ayaw ko munang problemahin ang problema ko, napag desisyonan ko na pumunta ng mall.

Makaraan ang mga ilang minutos ay nakarating rin ako sa mall— akala ko ang lapit lang ng mall yun pala malayo. Tatawid ka pa ng ng tatlong karsada bago ka makarating sa mall.

Marami tao akong nakasalamuha sa pag tapak ko pa lang ng entrance ng mall, super lapad at laki rin ng mall nato diko akalain na may gantong kalakihan na mall sa Leyte. I thought if probinsya ang usapan mga maliliit lang na department store— makes me think I'm super wrong.

Nagsimula na akong maglakad-lakad, kunwari magsho-shopping pero actually hindi ako bibili kasi wala akong pera.

Then I stopped walking when I saw one of my favorite treasures.

Nawili ako sa kakatingin sa mga relong nakahalera sa gitna ng mall. Super gaganda nila at super treasury, I honestly love watches. Marami nga akong treasures na relo sa bahay namin ng ex-husband ko, I think someday babalik rin ako sa lugar na yun. Someday.

Umalis na ako sa pwesto ng mga nakahalerang relo at sumakay sa escalator papuntang second floor, when I got to the second floor mas dumami pa ang tao na naroroon.

I started walking and walking, I let my feet decides kung saan ito pupunta. Hanggang sa natagpuan ko nalang ang sarili nasa harap ng isang department na maraming mga batang naglalaro with many toys and kids stuff.

I saw happiness and laughter in the eyes of many children, how I wish I can laugh like that before. Napatingin ako sa sign board ng department at nakasulat dito ay:

"Kidz PlayHaus"

Napabalik uli ako ng tingin sa mga batang naglalaro at habang nakatingin ako sa kanila ay nilalamon na ako ng mga deep thoughts ko.
I've never been in a play haus before, pero I've dreamed na makapasok doon at makapaglaro sa ganun. But my dream never came true since my parents would never let me, in my 29–years of existence I've never experience something like that.

"Mama! Mama! Gusto ko dyan, gustong gusto ko dyan!" Napatingin ako sa katabi ko na di kalayuan sa pwesto na tinatayuan ko, there I saw a mother and a child. Gustong gusto ng batang lalaki makapasok sa play haus, but I think her mother is against with it since nagmamaktol ang bata.