Weigh Your Worth (Published Under GP)

Chapter 18

Nanlilisik ang mga matang nilingon ko siya. "Anong ibig sabihin mo?"

"Wala." Pinagkrus niya ang mga braso sa ilalim ng kaniyang dibdib at ibinaling ang tingin sa bintana. "Don't talk to me kasi naiirita ako sa 'yo."

"Tama na 'yan. Nandito na tayo."

Nakahinga ako nang maluwag sa sinabi ni Daddy. Hindi na ako nag-atubili pang bumaba pagkatigil na pagkatigil pa lang ng sasakyan. All of the people, ang mala-sharingan na bunganga talaga ni Ate Sam ang hindi ko kayang tiisin nang matagal.

Daddy reserved a table for three in one of the fine dining restaurants. The whole place was screaming extravagantly yet solemnly while all the foods brought heaven and ecstasy in the taste buds.

Sa buong oras na magkakasama kaming tatlo ay tanging si Daddy at Ate Sam lang ang nag-uusap. Gustuhin mang makisali ay hindi naman ako maka-relate kaya mas pinili ko na lang ang manahimik.

Hindi rin naman kami nagtagal dahil pagkatapos na pagkatapos naming kumain ay nagpasya na rin kaming umuwi para makapaghanda na ako sa graduation ball. 7 pm pa ang start ng program at mayroon pa akong tatlong oras para makapaghanda.

Just like Ate Sam said, she did my light make-up. She also straightened my hair and I couldn't help but to feel satisfied and delighted with the result. Wearing my plus size black ruched bodycon dress that my sister chose, I walked nervously towards the full-length mirror.

Napakurap-kurap ako habang pinagmamasdan ang sarili sa harap ng salamin. Inutusan pa ako ni Ate Samantha na umikot para mas mapasadahan ko nang mabuti ang ganda at detalye ng pagkakaayos niya sa akin. At dahil sa labis na tuwa ay hindi ko nga napigilan ang yakapin siya.

"Thank you, Ate Sam! I look enticing tonight!" I uttered with graceful simplicity.

Though, I am fully aware how aloof she was with me. I wasn't expecting her reply. But then, her words shocked me a lot.

"You're enticing as always. . ." wala sa sariling tugon niya.

Pareho kaming natigilan at gulat na napatitig sa isa't isa. Umawang ang aking labi para magsalita ngunit mabilis niya akong itinulak at walang pasabing lumabas ng aking silid. I didn't know what to feel at that moment. Basta ang alam ko lang ay walang pagsidlan ang saya ko habang papunta kami ni Brenz sa graduation ball.

I poured out a low chuckle. "Ba't ka ba tingin nang tingin sa akin? Eyes on the road, Brenz!" Pabiro pa akong umirap bago ilipat ang tingin sa bintana ng sasakyan.

"Sorry. I just couldn't help it. Sobrang ganda mo. . . I mean, you're always effortlessly beautiful but you glow differently tonight," pambobola pa niya.

Yumuko ako upang itago ang paglawak ng ngisi at maging ang sobrang pag-iinit ng magkabilang pisngi.

"Salamat," sinsero kong tugon at tila ba dahil sa papuri niyang iyon ay mas lalong umusbong ang kumpiyansa sa aking sarili.

He was wearing a black three piece suit. His hair was cleanly brushed up that makes his face more appreciated in every inch of detail.

Dinadaga ang aking dibdib habang tinatahak namin ang daan patungo sa Event Hall na nasa loob lang din ng aming campus. Mula sa labas ay dinig na dinig na namin ang pagdagundong ng malakas na musika. Marami ring estudyante ang nakakalat sa buong paligid suot ang naggagandahan nilang itim na damit. Iyon kasi ang motif ng grad ball.

"Kinakabahan ka?" Brenz asked.

I bit my lower lip and slightly nodded my head. "Medyo. Puwede pa naman sigurong mag-backout, 'di ba?"

"Baliw ka, Babs. Kung uuwi ka, sayang ang cordon bleu. Iyon ang main reason natin kung bakit tayo nandito, baka nakakalimutan mo." He laughed.

"Siyempre hindi! Ano pang hinihintay mo? Pumasok na tayo sa loob!"