Juan, My Commander

Chapter 19

Chapter 19

Nakatitig ako sa harapan habang hawak ang binoculars, minamasdan ang galaw ni Commander at Lieutenant habang naglalakad papunta sa pintuan kung saan may tatlong lalaki ang nakatayo’t may hawak na armas.

Nang makalapit na sila rito, wala pa man silang galaw na ginagawa’y natumba na ang tatlo. Mabilis akong tumingin sa itaas at nakita ang sundalong nakadapa habang inaayos ang hawak na sniper rifle. Nang inilipat ko ang mata ng binoculars sa kanan, may isang sundalo ring inaayos ang kaniyang pagkakadapa’t puwesto.

Nasa itaas nang kaharap na abandonadong building ang ibang miyembro sa dibisyon ni Captain. Sila ang bantay sa labas ngunit paano pagdating sa loob? Kaya ba talaga na dalawa lang ang susulong?

Ibinalik ko ang tingin sa harapan. Commander Shamer created a sign that made the Lieutenant nod his head. After, Commander Shamer then turned his body while giving a sign to the soldiers that was responsible for the lookout.

Matapos nitong ipahayag ang kaniyang gustong sabihin gamit ang lengguwahe ng katawan ay agad na lumingon sa aking kinaroroonan si Commander. Kahit hindi ko ito nakikita nang maayos, bigla na lang kumalampag ang aking damdamin.

Mabilis silang pumasok sa loob ng pintuan na nasa kanilang harapan hanggang sa hindi na sila mahagilap ng mga mata ng binoculars. Ibinaba ko ito’t agad napasandal.

“Commander Shamer was born in the middle of the battlefield.” Napatingin ako kay Private Raker nang bigla itong magsalita. May hinahanap siya sa ibabaw ng dashboard.

“What do you mean, Private?” lumingon sa akin si Private Raker at agad na ngumiti.

“What I mean, Ma’am, is that the Commander grew up while surrounded by bullets. He kept the one hundred percent rate of the squad. That’s why he was the feral Commander of Alphageus.”

Hindi ako nagsalita. My throat went dry when I heard about the Commander. Hindi ko alam pero nakaramdam ako nang kakaiba sa aking katawan, lalo na nang biglang lumakas ang tibok ng aking dibdib.

Ito ang unang pagkakataong makakita ako ng taong walang bahid ng takot na sumalubong sa kahit anong uri nang nakakamatay na bala. Earlier, the Commander was heading his way to the enemy’s lair like he was holding a several pad of life.

Sobrang delikado ang propesyon ng isang sundalo. Any minute, one wrong move can take their life way from them.

Soldiers means they can be killed while protecting the nation, injured, and sometimes, being in the battlefield and seeing your comrades die will bestow mental illness. Serving in the military is the precarious profession all over the world.

Yet, upon those outturn, they are here, serving us peace with honor in their hearts.

Minsan, ang iba’y kahit paggalang ay hindi maibigay sa mga sundalo. Bakit? Kasi iniisip ng ibang mga tao na tinatapon lang ng mga sundalo ang kanilang buhay sa gitna nang labanan.

But other people didn’t look at the brighter side. Soldiers are the people’s comrade-in-arms, risking their lives without thinking any exchange.

We should be thankful that we have them who’s risking their lives to keep us from the crisis that wicked people might put above our heads.