______________________________
အိမ်ရေှ့စံကုိယ်ရံေတာ်ကုိ ခန့်မှန်းေပးမလား....ဘယ်သူလဲမပြောေသးဘူးေနာ်....
ေစာင့်ေနတဲ့ဒါဒါေလးအတွက် upေပးလုိက်တာပါေနာ် ေမှျာ်ေနပေးတဲ့အတွက် ေကျးဇူးပါ ချစ်တယ်ေနာ်....
Thank my readers,
💜Minna💜
______________________________**zawgyi**
စီးေတာ္ျမင္းကေျပးလာေလတာ နန္းၿမိဳ႕နားေရာက္ေလ ရင္ခုန္သံဟာ အဆမတန္မို႔ သခင္ေလးတစ္ေယာက္ ႏွင္းေတာထဲေရာက္သည့္အလား ေအးစက္ေနတာ မည္သူသိမည္တုန္း...
သခင္ေလးရဲ႕အၿပဳံးေတြဟာ နန္းၿမိဳ႕နဲ႕နီးလာေလ ပိုေတာက္ပလာေလမို႔ မွိတ္က်သြားတဲ့ မ်က္လုံးေလးက "အျမင္ကပ္လာၿပီ"လုိ့ မ်က္ေစာင္းထိုးေနမွာေသခ်ာတယ္....
နန္းၿမိဳ႕တံခါးေရွ႕အေရာက္ ျမင္းေလးရပ္သြားတဲ့အခါ တံခါးေရွ႕က မင္းသားေလးဟာ အရင္လုိမ်က္ခလုံးဝိုင္းဝိုင္းေတြဟာ အရင္လုိေတာက္ပေနတုန္းပဲ ႏူတ္ခမ္းပါးပါးေအာက္ မွည့္ကလည္းအရင္လုိ ငမ္းစရာအတိ အသက္ဝင္တုန္း....
"သခင္ေလး....သခင္ေလး..!!"
စုံဆန္ေအာင္ ၾကည့္လုိ့မွမၿပီးေသးဘူး အဖ်က္သမားအသံ စူးစူးဝါးဝါးဝင္လာတယ္ မုန္းလုိက္တာ....
"ဘာလဲ.."
ေအးစက္စက္ ေဒါသသံနဲ႕ေျဖေတာ့ မ်က္ႏွာပ်ကၼယ္မထင္နဲ႕....
"အိမ္ေရွ႕စံကုိ ဂါဝရျပဳလုိက္ဦးေလ.....ေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး ငမ္းေနလုိ့ေခၚလုိက္တာပါ..."
ငမ္းတာငမ္းတာဗ်ာ...ခင္မ်ားတုိ့မျမင္လုိ့ လူသာေသးတာ ႏွာေခါင္းႀကီးတဲ့ ဂ်ပဳေကာင္....
"အိမ္ေရွ႕စံကုိ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးဂါဝရျပဳပါတယ္...."လုိ့ ႏူတ္ဆက္အၿပီး.ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အျပာေရာင္အိမ္ေရွ႕ဝတ္စုံနဲ႕ jeonဟာ ေအးစက္တဲ့အသြင္မို႔ စိတ္ထဲထင့္ေနမိတယ္ ေနာက္ၿပီးႏူတ္ခမ္းပါးပါးက ထြက္လာတဲ့ ေဆာင္းရာသီကူးသြားသလားေမးရမယ့္ ေအးစက္ေနတဲ့ အသံက...ရင္ကုိဓားနဲ႕မႊန္းသလိုပင္....
"မလုိပါဘူး...သက္သာသလိုေနပါ...."တဲ့ ရက္စက္လုိက္တဲ့ သူစိမ္းဆန္ျခင္းမ်ိဳး မမွိတ္တာလား မသိခ်င္ေယာင္ေနတာလား....နားမလည္နိုင္....jeonရယ္ေမ့ပစ္လုိက္တာလားလုိ့ ေမးခ်င္ေပမယ့္ အခြင့္ရယ္က အိမ္ေရွစံနဲ႕ သံတမန္သာသာမို႔ ေမးဖို႔ရာမျဖစ္နိုင္....
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~3~~~
Start from the beginning
