မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘

~~~3~~~

"ေရာက်ပါပြီ အိမ်ေရှ့စံ...."

"လာေလ...."ဆုိပြီး....လှည်းေအာက်ကhoseokရဲ့အသံကြားေတာ့ အသိစိတ်ကတိုးဝင်လာတယ်....အိမ်ရေှ့စံဆုိတဲ့ jeonဟာေကျာ့ကျော့ေမာ့ေမာ့လျှောက်လှမ်းတိုင်းမှာ အတိတ်ကjeonဟာ ချစ်စရာမျက္လံုးဝိုင်းဝိုင်းေတွနဲ့ကြည့်ကာ သွားတဲ့ေနရာတိုင်းမှာ လက်ကိုကုိင်ကာ အမြဲသွားေနကျလေ...အခုတော့ ဝတ်ရုံရှည်နဲ့ပနံသင့်စွာ လိုက်ဖက်ေနတဲ့ အိမ်ရေှ့စံမှာတော့ တစ်ေယာက်ထဲများ နှင်းကျပြီး မိုးရွာေနသလားပဲ ေအးလိုက်တာ jeonရယ်....

"သံတမန်နဲ့ပါလာတဲ့ကုိယ်ရံတော်ကတော့ သံတမန်နဲ့ပဲအတူနေမှာလား..."

"ဘာလဲကျုပ်က ကျုပ်သခင်ေလးနဲ့မနေပဲ ခင်များနဲ့ေနရမှာလား..."

"ဟုတ်တယ်လေ...."

"ဘာ!!!ခင်များ....."
ဒီလူပြည်တည်တည်နဲ့ရူးေနလားမသိဘူး သူနဲ့ေနစရာလား...... ေသွးစုပ်ေကာင်နဲ့ေတာင်တူေသးတယ်...ဟွန့်...

"Hoseokတော်ေတာ့....."
ဒီကဇက်ဇက်ကျဲနဲ့ ဟိုကေအးေအးတည်တည် ရွတ်ေနာက်ေနာက်နဲ့ေတာ့ ဇာတ်လမ်းပဲ....

"ေကျးဇူးပါ အိမ်ေရှ့စံ ခရီးကြိုပြုေပးတာေရာ အစစအရာစီစဥ်ေပးတာေတွအတွက်ပါ...."
ခပ်အေးေအး ပြတ်ပြတ်နဲ့ထွက်လာတဲ့ စကားလုံးတိုင်းဟာ အတိတ်ကလူနဲ့လားလားမှမဆိုင် ကွဲပြားစွာ....

"ရပါတယ်....နားလုိက်ေတာ့လေ..."

"ဟုတ်ကဲ့..."
အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ကျွန်ေတာ်ကတော့ မျက်ရည်ေတွကျဆင်းဖို့ရာ ခွင့်ပြုလုိက်ေတာ့တယ်။jeonရှိအရပ်ကုိ သွားရမယ်ဆုိတဲ့ အမိန့်ကြားထဲက လူဟာသေမလောက်ပျော်ခဲ့ရတာ တစ်လမ်းလုံးတစ်ေထာက်ေတာင် မနားချင်ခဲ့....နန်းမြို့ေရာက်လာလုိ့ မျက်နှာေတာ်ေလးေမာ့ဖူးခဲ့ရတော့ ရူးေလာက်လည်းပျော်ရေသးတာ...အခုေတာ့ jeonက သစ်စိမ်းချိုး ချိုးေလပြီိ....

"အိမ်ရေှ့စံ...တကယ်ပဲဟိုသခင်ေလးကုိ မမှတ်မိဘူးလား..."

"မမှတ်မဘူးလားဆုိတာ ဘာစကားလဲ..."
ကိုယ်ေတာ်အတွက်ေတာ့ အတိတ်ဆုိတာ အမှောင်ထဲမျက်ကန်းလမ်းလျှောက်ရသလုိ စမ်းစမ်းရယ်.......

"အာ....ဟုတ်သားပဲ ေနာက်ဆုိပြန်မှတ်မိမှာပါ...."
ကျွန်ေတာ်ေမ့ေနခဲ့တာ....အိမ်ေရှ့စံရဲ့ အတိတ်ဟာအရိပ်မဲလုိပဲ ဘယ်သူလဲဘာလဲဘာမှမသိေတာ့ေအာင်ေမ့သွားခဲ့တယ်။မင်းကြီးဟာ အမှားဆုိတာလက္မခံသည်မို့ သင်ကြားသမှျဟာ ကြိမ်ဒဏ်ေတွနဲ့ရက်စက်လွန်းလို့် ကလေးအရွယ်မှာ သတိလစ်ေမ့ေမျာေနတာ တစ်ပတ်တိတိ......သတိရလာတဲ့ေနာက္မှ တခြားလူတစ်ေယာက်လုိေပြာင်းလဲသွားခဲ့တာ မယုံနိုင်ေလာက်အောင်ပါ.....အတိတ်ကပျောရွှင်စရာေလးေတွကို ေမ့သွားခဲ့တဲ့ထဲမှာ ေနာက်ထပ်အကြောင်းရင်းတစ်ခုရှိေနသေးတာ ကျွန်ေတာ်ပဲသိပါလိမ့်မယ်....