PARAISO de INFERNO: The Suicidal Forest

Kabanata 8

KABANATA 8

"Bakit?" I curiously asked.

Tinignan ko siya at bigla siya'ng ngumuso na para'ng may tinuturo.

Yumuko ako para tignan kung anong tinutukoy ni Spruce and I feel embarrassed the moment I saw it. Ang laylayan ng damit ko mula sa taas ng balakang ko hanggang sa paa, nakabukas at nakikita ang panty ko dahil hinihipan ng hangin ang damit ko.

Wtf? Anong nangyare dito? Kailan pa to na sira?

Bigla kong naalala nung hinila ako ng lalaki kanina, gosh baka naipit ang laylayan kanina kaya natastas dahil sa impact ng paghila niya sa akin.

So it means kanina pa niya nakikita ang panty ko? WTF? Hindi manlang niya ako sinabihan? Manyak talaga siya kahit kailan.

"Zinn?"

Bigla akong bumalik sa realidad at mabilis na tinakpan ang tastas na bahagi ng damit ko. My Gracious nakakahiya ka Zinn.

"Sorry, nasira yata," nahihiya kong saad.

Lumapit sa akin si Spruce at hinubad ang suot niya'ng jacket. Tinali niya sa bewang ko ang jacket niya kaya ngumiti ako.

"Thankyou Spruce." I uttered.

"It's okay. Let's go? Gagawa pa tayo' ng wine." He said then held my arm and we started walking forward.

"Bakit ka pala nandito?" I asked.

"Nag-alala kasi ako sayo kasi sabi ni Avi umalis ka at pumunta dito." He uttered and continued walking.

Tumango nalang ako. We continued walking, naglakad kami pabalik sa Servant's Quarters.

Nilingon ko ang pinanggalingan namin kanina, hoping I could see him again. I have a lot of questions to ask him but I saw nothing. Ang nakikita ko lang ay ang puno at ang scenario namin kanina. Naalala ko bigla ang nasirang damit ko. That was cringe asf. I just shook my head because of my thoughts.

Habang naglalakad kami pabalik sa Servant's Quarters, natatanaw ko sila Avierry at Cazsey sa tapat ng isang mahabang lamesa. Marami silang mga kasama na abala sa kanya-kanyang ginagawa nila. I can see the joy in everyone's face. Ang saya nilang nag-uusap kahit abala sila sa mga ginagawa nila. I can see the acceptance on their eyes, tanggap na talaga nila na dito na sila habang buhay.

Nagpatuloy lang kami ni Spruce sa paglalakad. Inaalalayan ako niya ako habang naglalakad dahil nakahawak ako sa laylayan ng damit ko na nasira.

"Zinn!" Avierry uttered the moment she saw us. "Saan ka galing?" she added.

Lumapit siya sa akin. "Nagpahangin lang ako." I uttered then smiled.

Alam kong nag-aalala sila sa akin dahil hindi ko pa kabisado ang pasikot-sikot dito pero hindi naman nila kailangan mag-alala dahil kaya ko naman ang sarili ko. Hindi naman ako mapapahamak ng basta-basta dahil kaya ko namang protesyonan ang sarili ko kung sakali, kagaya ng tinuro sa akin ni Mom noon. Wala'ng iba'ng mag poproteksyon  sa akin kaya kailangan kong proteksyonan ang sarili ko. 

Napansin niya na hindi ko inalis ang kamay ko sa laylayan ng damit ko at may naka tali na jacket. "Anong nangyari sa damit mo?"

Yumuko ako."Nasira kasi kanina." I winced.

Humakbang ako palapit sa inuupuan ni Avierry at umupo ako sa isa sa mga upuan na nasa gilid namin."Gagawa na ba tayo ng wine?"

I look at them with my exhaustion, feeling ko pagod na pagod ako ngayon. I look up to face them and sighed. Kumikirot ang bahagi ng likod ko na nabunggo sa puno kanina dahil tinulak ako ng wala'ng modong lalaki na yun.