PARAISO de INFERNO: The Suicidal Forest

Kabanata 7

KABANATA 7

Mabilis kong hinawakan ang isa pa niya'ng kamay at inikot papunta sa likod niya. While putting his hands to his back I immediately pushed his body down using my legs dahilan para mapadapa siya sa lupa. He didn't do anything about that at para'ng hinahayaan niya lang ako sa ginagawa ko. Para'ng hindi manlang siya lumalaban.

I saw his back, malaki ang katawan niya na hindi aakalain ng lahat na kakayanin ko siya. His broad and muscular shoulders and his tan skin. Parang pang model ang katawan niya dahil sa hubog nito. He's just wearing a white fitted long sleeves paired with a Brown pants and a boots.

"A-ARAY!"

Naramdaman ko ang paggalaw ng katawan niya. Wtf? Tumatawa ba siya or what? Is he insane?

Para siguraduhin kung sino at kung tumatawa ba siya lumuhod ako para tignan ang mukha niya but I was surprised of what I saw.

"IKAW?" I immediately let go of him and step back.

Wtf? Siya? Kanina ko pa siya hinahanap tapos nandito lang pala siya?

Tumayo siya at inayos ang sarili niya. Pinagpagan niya gamit ang mahahaba niyang kamay ang mga dahon na nakadikit sa damit niya. Pati sa mukha niya may dahon din dahil nasubsub din sa lupa kaya marahan niyang pinunasan.

Lumapit siya sa akin kaya umatras ako ng bahagya. "Back off" I said with warning tone. "I'm warning you."

Imbis na tumigil siya, nagpatuloy lang siya na lumapit sa akin at nagpatuloy lang din ako sa pag atras. Wtf? Bakit ako umatras? Realizing that the moves I'm doing was wrong, I stopped.

Tinignan ko siya ng masama at dinuro. "Wtf are you doing? Lumayo ka sa akin, hindi ako takot sayo."

He smirked and uncomfortably move his face towards mine. Mabilis niya akong hinawakan sa magkabila kong balikat at tinulak. Bigla akong napapikit at hinintay ang sarili ko na matumba sa lupa. I wasn't prepared so I didn't defend myself against him.

Bigla kong naramdaman ang kirot sa likod ko nang nabunggo ito sa matigas na bagay.

"ARAY!" I shouted and forcefully tried to get away of him pero masyado siyang malakas.

I looked up, nakita kong nakasandal ako sa puno kung saan ako tinulak ng lalaki at hindi parin niya binibitawan ang balikat ko.

I glance at him, nagulat ako dahil muntik ko na siyang mahalikan sa labi. Wtf? Sobrang lapit mg mukha niya sa mukha ko.

“Hindi ka parin nagbabago.” He mouthed and uncomfortably moved towards my face.

His face is more than an inch away towards mine and I felt cringe for that.

“BITAWAN MO AKO, BASTOS!” I shouted on his face.

“Bibitawan lang kita kung hihingi ka ng pasensya sa ginawa mo sa akin.” he uttered.

I just smirked and rolled my eyes. No way, I won't never say sorry to him, Sorry is a magic word and I don't think he deserves it. Kahit kailan hindi ako magsosorry sa kahit kanino especially to those who don't deserve it, hindi ako magsosorry lalo na kung hindi ko kasalanan.

"Fuck your sorry, hindi ako hihingi ng pasensya sa kahit na sino lalo na sayo. What I did earlier was something you deserve, it's your fault anyways." I eyed him, warningly.

Ngumisi siya. "Hindi lang ito tungkol sa ginawa mo sa akin ngayon, may mas malalim kang kasalanan na ginawa sa akin na hindi ko makakalimutan," he uttered.

I remembered what I did to him last time at the castle.

Yun ba punuputok ng butse niya, then fuck him, ako nga ginapos nila at tinapon dito na parang hayop, nagalit ba ako? He don't have the right to be mad.