Anonymous friend request

CHAPTER 7: PT 2

CHAPTER 7
DEMON INSIDE ME

____ × ____

Mikaila's point of view

Malamig ang paligid... Ano nangyari? Bakit ako nakahiga? Si mizi at hiroto! Nahuli sila ng mga kalaban! Kailangan kong bumangon
Habang minumulat ko mga mata ko ay agad bumungad sa akin ang mga taong nasapaligid ko at inaalalayan akong tumayo galing sa paghiga

"Anata wa daijōbudesuka?"
* Are you alright? *
Nagaalalang tanong sa akin ng lola habang hinihimas likod ko. Limiliwanag na isipan ko. Nandito ako selda ng mga kinidnapped nilang tao.

"Aray!" Hindi ko alam na may malaki akong hiwa sa pisngi. Ang hapdi niya.. Sino gumawa nito sa akin?
Napatingin ako kay lola na tila'y naghihintay ng sagot galing sa akin

" O bāchan wa koko de karera no shūjin no hitoridesu ka? "
* Is gradma one of their prisoners here?*

Tumungo nalang sa akin si lola nang itanong ko siya. Nakakaawa sila. Hindi ko din maiwasang hindi mag tanong pero kailangan kong mag hanap ng information.

"O bāchan. Kiite mo īdesu ka. Naze karera wa hitobito o yūkai shite iru nodesu ka?"
*grandma. May I ask you something. Why are they kidnapping people?*
Agad siyang umiling sa akin at tumitig sa pintuan ng selda. Nagbugtong hininga si lola at nag kwento sa akin

"Watashitachiha jibun no karada o uru tame ni yūkai sa remashita. Saiwaina koto ni, karera wa maitsuki hitobito o dokubō no naka ni tsurete ikimasu.*
*We were kidnapped to sell our bodies. Fortunately, they take people into this cell every month.*

Mga hayop talaga sila. No. Mas animal pa sila. Pati mga may edad na katulad ni lola kinikidnap padin para lang sa pera. Naawa ako kay lola dahil tumulo ang mga luha niya habang nag kwekwento sa akin. Hindi wala dapat sila sa gulong ito. Mga inosente lang sila.
Tumayo ako at kinuha ang arnis ko na nasa tabi ko lang. Nagbugtong hininga ako para ihanda ang sarili ko

"Min'na. Kii te kudasai. Kono konran kara anatagata zen'in o kaihō suru tame ni koko ni imasu. Dakarakoso, watashi wa shūjin no furi o suru tame ni koko ni imasu. Watashi wa anata ga kono dokubō kara nukedasu no o tetsudaimasu. Shikashi, watashi wa anatagata zen'in ga kyōryoku suru hitsuyō ga arimasu. Onegaishimasu"

*Everyone. Please listen. Im here to free all of you from this mess. That's why im here to pretend to be a prisoners. I'll help you to get out from this cell. But i need all of you to cooperate. Please*

Biglang kumislap mga mata nila nang marinig mga sinabi ko sa kanila. Ngumiti sila at pumayag sa sinabi ko. Nakakatunaw na makita silang masaya dahil nakikita ko na ang liwanag sa mga mata nila.

Buti nalang at marunong ako mag hapon. Si tita kasi kinakausap ako sa bahay ng nag jajapanese. Nagtrabaho kasi siya dati dito sa japan kaya nasanay na mag salita. Siya kasi ang nag alaga sa akin pagkatapos na nakulong si tatay. Kaya ayun. Siya na ang kumupkop sa akin since kapatid siya ni mama.
Teka.
Bakit ko naalala si tita? Siguro namimiss ko lang siya..
Tumayo ako at tumingin sa pintuan ng selda. As expected. Wala nga tlagang nag babantay. Mas maganda ang pagtakas namin dito. Pero kailangan ko mahanap ang exit dito sa lugar na to para madali kaming makatakas

"Kono basho no deguchi ga doko ni aru ka dare ka shitte imasu ka?"
*Does anybody know where the exit of this place is?*
Agad ko silang tinanong. Nagtinginan ang iba sa isa't-isa at ang iba naman at ay nagtanong. Shit. Mukang walang may alam ng exit dito

" I know where the exit is." Biglang nag taas ng kamay ang isang babae sa sulok na napatayo sa inuupuan niya. Finally! We can get the hell out of here. Lumapit ito sa akin at binigyan ako ng matamis na ngiti