8 Kuralla Hayatta Kal

28. Bölüm: Kız İsteme

Hellloooo^^^

Nasılsınızzz, keyifler yerinde mi bakayımmm???

Yerinde olsunn bölüm geldiii!!!

Hadi bakalım yorum ve oylama yapmayı unutmadan hemmmennn başlayın bölümeee....

Oylama ve yorum gelmiyor :( bu durum beni üzüyor ve yazmak içimden hiç gelmiyor, lütfen bir oylamayı bile es geçmeyinn emeğime karşılık sizlerden bunu istiyorum...

Bu bölümüde bir diğer okurum hatunakar7 'a ithaf ediyorummm❤ tüm bölümlerimi tek tek oyladı, teşekkürler🌹

Keyifli okumalarr***

28. Bölüm: Kız İsteme
"Allah'ın emri peygamberin kavli ile..."

Ertesi gün sabah en erkenden kalkıp fırına gidip sıcak simit ve poğaça alıp eve tekrar gelip Hande ile yapacağımız kahvaltıyı hazırlamıştım. Dün geceden beri tutmayan uyku yüzünden bugün sersem gibiydim. Soğuk kapının arkasında tam bir saat öyle oturup ağlamıştım gözlerim kıpkırmızı olmasının yanında bir de gözlerimi kırpmakta zorlanıyordum. Bu hâle gelmek için ne yapmıştım da ben bunları çekiyorum böyle? Neden ben?

Oturma odasından gelen telefonumun sesiyle doğradığım domatesi bırakıp salona girip telefonumu aldım elime, Nil'di...

"Efendim Nil?"

"Günaydın canım arkadaşım, nasılsın?" diye mırıldandı sesindeki belli olan mutluluğuyla.

"Günaydın, ben iyiyim de asıl sen nasılsın, ne bu neşe?" Bir kahkaha attı.

"Gelin ayakkabımın altına ilk senin adını yazacağım!" Şok olmuş bir şekilde dediğini sindirmeye çalıştım.

"Nasıl yani, açık konuşsana kızım."

"Bu gece Emreler hem tanışmaya hem de istemeye gelecekler!" Bu habere sevinmiştim ama gülemiyordum... kız kardeşim dediğim kız evlenmek için bir adım atıyordu, mutluluğunu benimle paylaşıyordu ancak ben gülemiyordum...

"Nil... bu habere çok sevindim, tebrik ederim arkadaşım!"

"Sağ ol canım, sağ ol... darısı senin başına!" dediğinde sesinde bir ima aradım.

"Yok canım sağ ol..."

"Her neyse ben şimdi elbisemi aldım eve gidiyorum, akşam sende bizdesin ona göre!" Emre ve Batuhan kuzenlerdi, acaba o gelir miydi? Dünden sonra onunla karşılaşmak istemiyordum, onunla göz göze gelmek ve hayatımı tehlikeye atmasını sindiremeden karşı karşıya gelmek istemiyordum...

Ağzımda birkaç anlamsız bir şey geveledikten sonra telefonun diğer ucunda heyecanlı Nil'e döndüm. "Nil, şey..."

Ne demek istediğimi anlamış gibi aynı heyecanla cevapladı beni. "Batuhan da gelecek Hazal, evet..."

Bir şey demedim. Bu gece Nil'in en mutlu gecesiydi, onu yalnız bırakamazdım, fakat Batuhan ile karşı karşıya gelmek beni şimdiden tedirgin etmiş ve strese sokmuştu.

"Kapatıyorum şimdi, erkenden bizde ol lütfen..."

Telefonu kapattıktan sonra istemeye istemeye istemeye mutfağa gidip doğramakta olduğum domatesleri doğrayıp kahvaltı masasına koydum. Sofra tamamen hazırken Hande'yi uyandırmak için odasına doğru ilerledim. Kapıyı hafif tıklattığımda içeriden ses gelmeyince yavaşça kapıyı açıp içeri girdim. Hâla uyuyordu. Yanına yaklaşıp yatağının kenarına oturdum ve saçlarını okşayıp bir öpücük bıraktım.