-Hayatta kalmak istiyorsan kurallara uymak zorundasın...
En büyük hayali bir gün öğretmen olup öğrencilerinin hayatlarına dokunup onlara geleceği emanet etmek. Izmirden okumak için kalkıp hiç bilmediği, büyük şehir olan İstanbul'a gelip okurken haya...
HADİ BAKALIM YUKARIDAKİ MÜZİĞİ AÇALIM VE YILDIZA BASTIKTAN SONRA YORUMLAMAYI DA UNUTMADAN BÖLÜME BAŞLAYALIMMM⭐⭐⭐
***
10. Bölüm: Kural 1 "Her hayat hikayesi kendine göre şekillenir..."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ertesi gün öğleye doğru uyanmış hızla duş alıp güzel bir kahvaltı yapmıştım. Bazen kendime ve yaşantıma çok şaşırıyordum. Bir gün berbat bir haldeyken ertesi gün bomba gibi olmam şaşılacak bir durumdu.
Çayımı demledikten sonra sofraya kahvaltılıkları koyduğumda telefonuma gelen mesaj sesiyle telefonumu elime aldım. Bilinmeyen bir numaradan gelmişti. Aklıma aniden gelen şeyle hemen dünkü arayanlara baktım ve az önce gelen numarayla dünkü Batuhan'ın beni aradığı numara aynıydı. İsteksizce numarasını Bay Odun diye kayıt edip attığı konuma baktım. Polenezköyde bir konumdu. Ben oraya nasıl gidecektim? Her şeyi düşünürken umarım bunu da düşünmüştür. Çok geçmeden tekrar bir mesaj daha geldi.
"Saat ikide kapının önünde hazır ol." Evrene mesaj mı yollamıştım? Acilen psikoloğa gitmem gerekiyordu. Kahvaltımı yaptıktan sonra üzerimi değişmek için aceleyle hemen ilk önce saçlarımı kurutup düzleştirdim ardından havanın bunaltıcı haliyle üzerime yazlık çiçek desenli elbisemi giydim. Kot ceketimi alıp evden hızlı bir şekilde çıktım. Kapının önünde duran büyük ve gösterişli arabaya baktım. Camı aralayıp bana bakınca şaşkınlığım daha da arttı. Kendisi mi beni almaya gelmişti yani?
"Daha ne kadar bakacaksın?" Kendime gelip hızla arabaya bindim. Kemerimi bağlamama kalmadan arabayı çalıştırdı. Stresten ellerimi sıkıyor, dudaklarımı dişliyordum. Ben bu adamın eline hiç düşmeyecektim ama şuan adamın arabasında bilmediğim bir yere gidiyordum. Zaten şu son zamanlarda aldığım en büyük ders bir daha asla büyük konuşmamak.
Kısacık bir an dalmıştım ki çalan telefonumla yerimde zıpladım. Çantamdan telefonumu alıp arayana baktım ki sinirden sıktığım telefonum elimden düştü. Ayaklarımın arasına düşen telefonu eğilip elime aldıktan sonra şuan burada açıp açmamak arasında kalmıştım ki Batuhan'ın sesiyle ona döndüm.
"Aç istersen. Belli ki önemli bir telefon." Adamın yanında rezil olmuştum. Yüzüm kızarırken telefonu açtım.
"Sevgilim, nerdesin?" Bir insan sevmediği bir insana neden sevgilim derdi? Neden ayrılıp ikisinin de kendi yollarına bakmasını istemezdi? Aklıma tek bir şey geliyordu ve umarım o değildir...
"Bir işim var ne oldu?"
"Ben döndüm de yanına geleyim mi diyecektim?" Sesi mutluydu belli ki annesini görmek onu mutlu ve tatmin etmişti.
