Dünya adım adım mahvoluyorken, bir umut ışığı var mıdır sizce?
Karadelikler sonumuz mu? Yoksa başlangıcımız mı?
"Dünya git gide kararıyor. Küresel ısınma son 100 yıla damga vuracak kadar büyük bir oranla artış gösterdi. Buzullar tamamen erimiş duru...
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
JiSoo evine girdi. Sadece Jin'in iyileşmesini diliyordu. Dong'un dediğini yapacaktı. Jin'in ve kendisinin kolyelerini çıkardı.
Kolyeleri birleştirdi ve dikine açmaya çalıştı. Sonunda başarmıştı. Kolye'nin içinde biraz toz ve küçük bir not vardı.
"Lütfen bunu bir bardak suya katın. Sonrasında karıştırın ve her gün yemek kaşığı ile bunu hastaya içirin. Bardaktaki su bittiği zaman hasta tamamen iyileşecektir. Geçmiş olsun."
JiSoo eline bir su bardağı aldı. İçine su doldurdu ve tozu içine döküp karıştırdı. Jin kaşığın sesini duyunca gözlerini açmıştı.
“JiSoo benim yüzümden tehlikeye giriyorsunuz. Her türlü öleceğim. Ben eğer şimdi ölmezsem üstüne üstlük başka insanlar da aynı hastalığa yakalanıp can verecek.”
JiSoo Jin tekrar konuşmak için ağzını açtığında kaşığı ağzına verdi. Sonrasında kenarıya oturdu.
“JiSu diye birini tanıyor musun?” Jin şaşırmıştı.
“Benim dışında Jin.”
“Haa... Evet. Benim... Makyözümdü. Yani bana makyaj yapıyordu. İyi görünmem için.”
“Sen her zaman iyi görünüyorsun. Neyse devam et.”
“Teşekkürler ve bir de komşumuzdu. Yaşadığımız yerler yakındı. Evet. Böyle.” Jisoo rahatlamıştı. Dong ona yalan söylememişti. Şuan sadece Jin'in iyileşeceği zamanı düşünüyordu.
Aklını hatırlamadığı konular ile yormak istemiyordu. Zihnini meşgul etmemeliydi.
Fakat kız kardeşi ile isimleri nerede ise aynıydı?
Kız kardeşi... Bir ablası ve abisi dışında bir tane daha kardeşi olduğunu kendine yediremiyordu. Şuan yanında olanlar belki de kardeşi değildi. Hayat çok acımasızdı.
***
İlacı her gün düzenli bir şekilde Jin'e veriyordu. Aradan zaman geçtikçe, hastalığın belirtileri azalıyordu. Jin yavaş yavaş toparlanmaya başlamıştı.
“İyileşiyorsun. Şükürler olsun.”
Jin'in alnına öperek ateşine bakmıştı. Jin'in saçlarını okşuyordu. Jin'in yüzünde yorgun bir tebessüm vardı. Buradan önceki hayatını hatırlıyordu. Orada nasıl yaşamıştı? Hayret ediyordu.
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
