Madelyn wilde slapen. Zó graag.
Haar oogleden waren zwaar, haar ogen droog. Haar vingers werden slap en het werd steeds moeilijker om druk uit te blijven oefenen op de schotwond in haar buik.
Raine zei dat ze haar ogen moest openhouden. Raine zei dat het wel goed kwam. Raine zei dat de hulpdiensten onderweg waren.
'Raine,' zei ze met krakende stem. Ze moest nog iets zeggen. Ze moest zeggen dat ze van haar hield. Ze moest zeggen dat ze heel blij was dat ze haar had leren kennen. Ze moest zeggen dat ze er spijt van had dat ze niet meteen tegen haar had gezegd wat er aan de hand was.
Ze wilde met haar vingers nog een keer langs haar wang strijken, een lok van haar zwarte haar achter haar oor steken, de tranen onder haar ogen wegvegen.
'Mini.' Het kwam er meer uit als een hopeloos gesnik dan echt als haar bijnaam.
Dat was oké. Maddie was hoe dan ook blij dat ze hier was.
Ze voelde hoe Raine iets vastmaakte rond haar nek, om vervolgens haar hand even op haar hart te houden. Raines handen waren vreselijk koud geworden.
'Niet doodgaan. Alsjeblieft. Niet doodgaan. Ik hou van je.' Ze verplaatste haar handen naar die van Maddie. 'Ik hou zoveel van je.'
Madelyn draaide haar hoofd een paar millimeter, zover als ze nog kon opbrengen, en keek haar vriendin aan. Haar huid was nog bleker weggetrokken dan gewoonlijk, haar donkergrijze ogen stonden onder water en er hing een streepje bloed aan haar kaak. Ze was nog steeds mooi. Raine zou voor haar altijd de mooiste persoon op Aarde zijn.
'Ik- ik hou-' van je. Die laatste woorden kreeg ze niet meer over haar lippen.
Ze probeerde zich te concentreren op haar handen en Raines handen, op haar ademhaling en Raines gesnik. Ze hoorde alleen het schorre geruis in haar droge keel en voelde alleen het bloed tussen haar vingers door sijpelen.
'Madelyn, wakker blijven.' Het leek alsof ze door elkaar geschud werd, maar ze merkte het niet echt.
Ze opende haar mond een stukje. Ik hou van je. Ik hou van je. Ik hou van je.
'Mini.' Raines snikken werden harder.
Maddie forceerde haar vingers om open te gaan, om zachtjes in haar hand te kunnen knijpen.
Het was goed. Het was oké. Raine zou een betere wereld krijgen, daar was ze van overtuigd. Het was goed. Zelfs als zij er niet bij zou zijn om het te zien.
Alles was goed.
Ze wilde zo graag slapen, dus deed ze haar ogen dicht.
YOU ARE READING
Over Macht en Menselijkheid
Fantasy- WATTY WINNAAR 2021 - FANTASY - || BOEK 1 || Raine is een mutant. Ze heeft geen rechten, geen eigen plaats in de wereld. Wat haar bijzonder maakt is niet haar gave, maar haar plaatsje bij de overheid. In plaats van in de gevangenis weg te moeten ro...
