DUYGUNUN ÖTESİNDE +18

49

Alpay'ın bakışı sekizinin üzerinde gezinirken derin bir nefes aldım.

"Ben yanlış görmüyorum değil mi?" Kutay'ın dediğiyle öylece kaldım. Bir şey diyebileceğimi sanmıyordum.

"Bunlar onlar mı?" Alpay bana sorgularcasına bakarken kafamla onayladım. Nil'in gözünden süzülen yaşı fark ettiğimde içimde bir şeyler parçalandı. Sanki onlara daha önce söylemem gerekiyormuş gibi hissediyordum.

Bu zamana kadar neden söylemedin?

Çünkü bazı şeylerden emin olmam gerekiyordu.

"Alpay." Görkem ona bakarken Alpay hepsine kısa bir bakış attı.

"Alpay hafızasını kaybetmiş Görkem." Zorla çıkan sesimle suçluluk hissimi bastıramazken içim içimi kemiriyordu. Onlar da ne yapacaklarını bilmiyordu. İki senedir öldü diye bildikleri insan şu an tam karşılarındaydı.

"Siktir." Kutay eliyle yüzünü kapatırken arkasını döndü.

"Bunu bize nasıl söylemezsin Tutku?" Mete bana sorarcasına bakarken yutkundum.

"Hiçbir şey düşündüğünüz gibi değil. Bak-"

"Sen ne saçmalıyorsun ya?!" Azra üzerime gelirken Alpay önüme geçti.

"Sakın." Azra dururken Alpay'a kısa bir bakış attım.

"Biliyorum. Kızmakta haklısınız; fakat bizim de karşılaşmamız çok olmadı. Şu an ne halde olduğu-"

"Eğer sana Alpay'ın yaşadığını bilip söylemeseydik nasıl hissederdin?! O senin sevdiğin adam olduğu kadar bizim de dostumuz! Bu bencilliği yapacak kadar nasıl düştün?!" Azra'nın söylediklerine bir şey diyemezken Görkem, Alpay'ın karşısına geçti.

"Sen gerçekten her şeyi unuttun mu?" Görkem gözlerine bakarken Alpay sadece baktı. O da ne yapacağını bilmiyordu.

"Ben özür dilerim. Her şey için."

Hiçbir şeyden haberleri yoktu. Koray'dan, Acar'dan ve diğer her şeyden.

"Sen hata yapmadın Tutku. Sen bunu bilerek yaptın. İsteyerek yaptığın bir şey için neden özür diliyorsun?" İnci'nin sözleri gerilememe neden olurken elimi saran elleriyle gözlerini gözlerime dikti.

"Hiçbiriniz hiçbir şeyden haberi yok. Tutku'nun bazı şeyleri size açıklayamamasının belli başlı sebepleri var." Bunları söylese bile bu hiçbir şeyi düzeltmeyecekti.

"Senin bizim ne halde olduğumuzdan haberin var mı?!" Kutay sinirle bağırırken Alpay gözlerini ona dikti.

"İki senedir acı çekiyoruz lan! Hepimiz kaç yıllık dostumuzu kaybettik diye dert yanıyoruz! Ama bir bakıyorum adam capcanlı ve hayatından gayet memnun!"

"Kutay sakin o-" Görkem'in sesini kesip kenardaki direğe tekme attı.

"Bu şerefsizlikten başka bir şey değil!"

"Senin en azından o siktiğim kafanda anıların var. Peki bende?!" Eliyle kafasına geçirdiğinde kolundan tuttum.

"Bomboş tenekeden başka bir şey değil? Sana bakıyorum ve hiçbir şey hatırlamıyorum! Diğerlerine bakıyorum hiçbir şey hatırlamıyorum! Çocuğum olmuş amına koyayım! Doğumunu göremedim ben kendi kızımın! Hayata tutunmak için siktiğimin anılarını hatırlamaya çalışıyorum! Ben zaten kendi hayatımdan geçtim! Bu mu hayattan memnunluk?! Bak çok memnunum!" Sokağın ortasında bağırırken Görkem hızla ona sarıldı. Bu sadece iki yılın özlemi değildi. Bu uzun bir dostluğun hatırlatmasıydı.