ANBU | sasusaku ×düzenleniyor×

15 | cold

🌸
-
-
-
-
-
-
🌸

"Sakura-sama, yeni ses kayıtlarını getirdim." diyerek içeri girdi genç adam.

"Masanın üzerine bırakabilirsin Ren, teşekkür ederim."

"Rica ederim, bu benim görevim."

Genç kadın yeşil gözlerini oğlanınkine dikti ve dudaklarını araladı.

"Kendi gözlerinle bir şeye şahit oldun mu ya da işittin mi?"

Ren başını iki yana salladı.

"Hayır Sakura-sama, Uchiha olmadan hiçbir şey hakkında konuşmuyorlar. Uchiha olduğundaysa sadece planı ne zaman uygulayacaklarını soruyorlar."

"Dur tahmin edeyim, henüz zamanının gelmediğini söylüyor değil mi?"

"Aynen öyle."

"Anladım, teşekkür ederim Ren. Başka bir şey var mı?"

"Hayır efendim, yok. Yorgunsunuzdur, uzun bir görevden döndünüz. İzninizle, çıkayım ben. İyi geceler."

"İyi geceler."

Genç adam saygıyla eğildi ve odadan çıktı. Sakura sıkıntıyla tuttuğu nefesini dışarı saldı. Dinlenmemiş ses kayıtlarının bulunduğu çekmeceye bir yenisini daha ekledi, tekrar kilitledi.

"Ne planlıyorsun Sasuke?"

Planladığı şeyi az çok tahmin edebiliyordu, ve bunu bir şekilde engellemeliydi. Sıkıntılı verdiği nefesi aynı sıkıntıyla geri aldı. Yorgundu, enerjisi tamamen tükenmek üzereydi. Hamam faciasının üzerinden bir hafta geçmişti. Merdivenlerden aşağı uçmayı beklerken kendini Sasuke'nin kollarında, Naruto'nun Kage Bunshinlerinden yapılma bir insan zinciriyle kurtarılmış olarak buldu. Daha sonra oraya şampuanı döken Karin'le tartışma ve İno'nun kırmızı saçlı kızın suratını dağıtmasıyla gün bitmişti. Zaten o günden sonra zorlu bir göreve çıkmıştı Anbuları ile ve henüz dönebilmişti.

Oturduğu sandalyeden kalktı, pelerinini aldı. Ağır adımlarla odadan çıktı, kapıyı kilitlemeyi ihmal etmedi. Yavaş yavaş, düşünerek Anbu üssünden ayrıldı, bugünlük işi bitmişti, geriye sadece beynini kurcalayan düşünceler kalmıştı. Biraz göl kenarına gidip kafa dinlemeye ihtiyacı vardı, soğuk suyun onu kendine getirmesine ihtiyacı vardı...

Soğuk esen rüzgarı umursamadan soyundu. Önce ayak baş parmağını soktu suya. Soğuktu. Ona zevk veren bi soğukluk... Yavaş yavaş ilerledi gölün içinde, dışarıda kalan kafasını da suya soktu. Bir süre nefessizce yüzdükten sonra ciğerlerine daha fazla işkence çektirmemek adına başını dışarı çıkardı. Derin derin aldığı nefesler kahkahaya dönüşmüştü. Bedeni soğuktan uyuşmuş, hiçbir yerini hissetmiyordu. Durulmuş olan hava, sanki kızın çıkmasını bekliyormuş gibi yeniden esmeye başladı. Tekrar suya daldı, yüzerek kıyıya yaklaştı. Bedeninden akan damlalarla pelerinini bedenine sardı. Üşüyordu, çok üşüyordu hem de. Titreyen bedeni ve takırdayan dişleriyle kahkaha attı.

"Deliriyorum! Hey yıldızlar! Dinleyin beni! Haruno Sakura çıldırdı!"

Kendi kendine konuşup kahkaha atmaya devam ederken onu izleyen kişiden habersizdi. Soğuktan uyuşmuş yüzünü ıslatan sıcak gözyaşlarını elinin tersiyle sildi genç kadın.

"Yeşil gözlerimin ağladıktan sonra daha güzel gözüktüğünü biliyorum, her ne kadar onlar yeşil gözlerimi iğrenç bulsa da! Ağladığım zaman güzel olduğumu biliyorum! Onların bana çirkin demesi umrumda bile değil! Ama sana inat... sana inat ağlamayacağım evren! Söz veriyorum!"

Daha da artan yaşlar kulağına girip huylanmasına neden olsa da konuşmaya devam etti:

"Ama ben... ben verdiğim sözleri tutmayı beceremiyorum..."