CHAPTER 32: THE TRAITOR CAME

1.2K 30 0
                                    

DARK POV

"Kukuhanin na ba natin si ashera? O susundin natin ang utos niya?" Tanong ni samantha, ni hindi ko nga alam kung sinong susundin ko, yung kagustuhan ba naming tatlong tulungan si ashera na makatakas o hayaan namin na ang panahon at oras ang magdikta...

"Stay calm sam, darating ang oras kung kailan natin sya maililigtas" pag papagaan ng loob ni harold kay sam dahil mas lalo itong naging balisa, simula ng tumawag si steffan at sinabing hayaan namin ang oras at panahon ang kusang magdikta sa kahihinatnan ng katangahan ni yohan.

"Paano kung hindi na natin sya mailigtas!?"

"Shh, don't ever say that, just trust steffan"

"We'll definitely save her, promise sam"

SOMEONE POV

I hold my gun and look where ashera's picture is, and point it in, then boom! It cracks a thousand times, the fattered sounds ate the whole area that made me laugh evilishly.

My phone suddenly rang, I took a look at it and its him.

"What's up?"

"We'll go somewhere, its their time to let ashera scape in yohan's house, its your time to hunt her down and blow her head into piece"

"Shut your ass, dumbass. I know what i'm doing, no need to tell me what should I do next" then drop the call.

Death is waving for you, ashera.

"Any last wish before I freaking hunt you down, HAHAHAHAHAHAHAHHA" suddenly, evil laugh escape on my mouth.


ASHERA POV

Kanina ko pa nararamdaman na may nagmamasid sakin mula sa malayo, inilibot ko ang paningin ko sa buong kagubatan pero wala akong nakita ni isang anino, hindi kaya napaparanoid lang ako? But heck! Alam ko talagang may nagmamasid sakin.

I keep walking not until someone shout that made me shock and almost lost my breath because of my heart beating so fast. Parang may kabayong nagtatakbuhan sa puso ko at ano mang oras ay maaaring mamatay ako. Wala akong sinayang na oras at tumakbo na ko kung saan saan, I look at my back and there was a girl running towards me while holding a gun, like she'll shoot me.

"Run ashera! RUN!!!"

Mga tinig na pilit kong tinatakasan, malapit na sya, hindi niya dapat ako madakip.... ayaw ko.... please... someone save me.... hindi pa ko handang iwanan ang mga mahal ko sa buhay lalo na ang dalawang anghel ko, help me.

I kept on running till I found my sepf nowhere but in the brick and peak of death, I heard her steps, running after me, willing to shoot me that can cause of my unwilling death.

She'd wore black mask and a all black suit...

"The death of yours is near, my dear ashera" that voice, I probably heard it somewhere, but I don't know where. Dahan dahan nyang inalis ang maskarang nakaharang sa muka nya dahilan para makita ko ito ng malinaw kahit nasa medyo madilim kaming parte ng kagubatan, tanging huni lang ng ibon ang maririnig.

"IKAW!?"

She look at me with a tease "yes ako nga, ang bobo mo naman hahahah ... ano? Masaya ba? Masaya bang makita at marinig mismo sa mahal mo na pinagbibintangan at halos patayin ka na?" Sabi nya habang nakatutok sakin ang baril.

"S-so all t-this time... I-ikaw a-ang may p-pakana ng l-lahat?" Utal-utal kong sabi habang pinipigilang umiyak, hindi ako makapaniwala, na ang matagal ko ng gustong iwasan ay sya palang malapit sa akin... na ang may pakana ng lahat ay sya, crap! Ang bobo ko, ni paghinalaan ay hindi ko man nagawa sa kanya kasi akala ko hindi nya ako magagawang traydurin pero mali ako... maling mali ako na pinagkatiwalaan ko sya, buong buhay ko, iniingatan ko sila sa panganib pero sya pala ang taong gustong pumatay sakin.

"Hell yeah!! Ako nga! You got it already dear HAHAHAHAH"
She said insanely when she suddenly fired the gun at my side that I backed away when I suddenly fell into the ravine I stepped on, at the same time I slowly plunged down, all the happy memories came back to me with my friends and family, how I they met as well as yohan, my step-brother, how i suffer in my pregnancy with my little angels who gave light to my dark world, how they gradually grew over time, I think I no longer ever be able to trace the beautiful scenery that happened in my life.

I slowly close my eyes and feel the wind touches my whole body, the pain I felt suddenly vanished by the strong wind.

I love you my angels, mommy always love you both.

Kahit mamatay man ako sa tagpong to, sisiguraduhin kong babalik at babalik ako, mababantayan at maaalagaan ko din kayo. Don't forget the memories we've made.

MY STEPBROTHER POSSESSIVENESS [Develaux Series 1] (𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄)Where stories live. Discover now