MY STEPBROTHER POSSESSIVENESS [Develaux Series 1] (𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄)

Chapter Walo: Unwind

CHAPTER WALO : UNWIND

Ashera POV:

I clearly see the tears drop into his eyes. I know, it still hurt me even he hurted me. Pero hindi ko alam kung kailan ko sya mapapatawad. O baka napatawad ko na sya.

"Did you see that?" rinig kong sambit sa gilid ko. I took a glance and its steffan. "Did you see how much he suffer— indeed yeah" nakangising sya habang nakatingin sa unahan.

"He truly suffer a lot. And I saw that with my eyes" bago ako tinapik sa balikat. "Let's go out, alam kong nahihirapan ka na naman."

I look at him and his right. Absolutely right.

Nahihirapan nanaman ako. But I remain silent. I don't know now, naguguluhan na ako. Alam kong matagal na yon pero hindi ko maiwasang masaktan.

"Let's get unwind" he hug me and start to caressed my back.
I can't help but to hug him back. Steffan knows how much pain it cost to me since vlad throw our friendship.

Hinawakan nya ang palapulsuhan ko bago ako hinatak paalis ng court. Nagpatianod na lang ako sa kanya.

—

"Nandito na tayo" he unbuckel his seatbelt. So am I.

"T-thank you, s-steff—" he cutted me off

"Don't mention it— you're always welcome." He wink at me kaya hindi ko maiwasang hampasin sya sa braso na ikinatawa nya lang. Grrr!

"Don't laugh steffan!" Naiinis kong sabi sa kanya pero patuloy pa din sya sa pagtawa, dali dali syang bumaba at umikot papunta sa pwesto ko bago ako pag buksan ng pintuan ng sasakyan.

What a gentelman.

Hindi ko maiwasang mapangisi na syang ikinakunot ng noo nya sakin.

" oh, anong tinatawa tawa mo dyan?. Bilisan mo na nga at bumaba ka na. Ipapaalam pa kita kila tita at tito.

Napangiwi na lang ako sa itinuran nya.

"Panira ka talaga eh no?" Pigil inis kong turan na syang ikinahalakhak nya, baliw.

"Tara na nga at pumasok na tayo, antagal mong babae ka.pagong ka ba?" May bahid ng pang iinis ang tono nya. I frawned.

"Bahala ka dyan" hindi ko na sya pinansin at dali daling pumunta sa harapan ng gate.

Bubuksan ko na sana ng biglang may nagbukas. Pag tingin ko si kuya yohan lang pala tsk. He smile at me but when his gaze landed on where steffan is. His smile start to fade and the coldness is in his eyes again.

"Who is he?" He ask

His eyes darken. He looks uneasy the way I look at steffan.

"Why don't you ask him? Instead of asking me?" Mataray kong saad bago sya inirapan at lampasan.

I heared him cursed. Bala ka jan!

—

"Good afternoon mom, dad" ngiting bungad ko ng makita ko silang nasa hapagkainan at bihis na bihis.

"Oh your here sweetie" sabay nilang saad sakin. Ay! Nagpraktis ba sila? Choir lang ang peg?

"Yes mom, dad. And may kasama po pala ako"

"Who baby?" At sa muling pagkakataon. Sabay nanaman po sila. Edi sana ol.

"Steffan" maikling sabi ko bago magpaalam na magbibihis muna ako.

"Btw, aalis kami ng dad mo okay? One month kaming mawawala. So definitely, ang kasama mo lang ay yung kuya mo. Nag enroll na sya kanina kaya next week na ang pasok nya sa school nyo" tumango na lang ako.

Gosh! Nakakapagod mag aral pero kailangan. Para sa future whoooo!!!!

I took a simple white shirt and a maroon short, na bumagay naman kaya gora hahahahha. Nababaliw na nga talaga ako. Kinakausap ko nanaman sarili ko amp. I look my reflection in the mirror before Idecide to go downstairs.

Bumungad naman ang matalim na titig sakin ni kuya yohan. Is he pissed on me, already?.

"Buti bumaba ka na hija, naipagpaalam ka na samin ni steffan na pupunta kayo sa hotel nila sa tagaytay." Ngiting saad ni mommy na ikinalaki ng mata ko.

"Really mom?! Pumayag ka?!" Hindi ako makapaniwala. Baka naman sinaniban sya ng masamang ispirito kaya ganun?

Tumango naman sya bago nagsalitang muli.

" yes, so go upstair and pack your things, bukas na daw kayo aalis. 3 days kayo dun, and ako ng bahala sa school nyo" sa sobrang galak ko tumakbo agad ako papuntang kwarto ko at dali daling nagimpake ng mga gamit.

To be continue....

—

699 words