MY STEPBROTHER POSSESSIVENESS [Develaux Series 1] (𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄)

CHAPTER SIYAM : ESCALA, TAGAYTAY

Sweetzel31, this is dedicated ti you my sweet shobee💙 enioy reading.

Ashera POV:

Until now, nasasaktan pa din ako. Paano nya akong nagawang sampalin ng walang alinlangan?. I composed myself but ended up crying silently. I wipe my tears and look at the window.

"Are you okay, ashera?. Kanina ko pa napansin ang pananahimik mo" nag aalalang sambit ni steffan sakin habang hindi inaalis ang paningin sa harapan.

I gulp before I answer him.

"I'm okay, wala lang siguro ako sa mood" sabi ko na lang, ayaw ko namang sabihin sa kanya yung nangyari kahapon. Dahil baka usisain nya pa ako or worst baka isumbong nya si kuya kay mama.

Ayaw ko namang mangyari yun.

"You sure?" Tanong nyang muli bago ako pahapyawan ng tingin. Hayst.

"Hmm" before I close my eyes. Napagod ata ako sa kakaiyak kagabi.

-

"Hey, wake up sleepy head" Nakaramdam naman ako ng may tumatapik sa pisngi ko. Pag dilat ko nakita ko ang nakangiting si steffan. I smile back.

"Nandito na ba tayo?" Bago bumaba ng kotse at pinasadahan ng tingin yung lugar. Nasaan ba kasi kami?, I asked him a while ago kung saan kami pupunta pero sabi nya secret.

"Yes nandito na tayo" nakababa na din pala sya. Di ko man lang namalayan.

"Ano?, tatayo ka na lang ba dyan at hindi na tayo papasok sa loob?" Natatawa nyang sabi sakin bago hawakan yung kanang kamay ko.

"Huh?"

He chuckle and then he held my both shoulders. Pag angat ng tingin ko kung nasaan na kami. Nanlaki yung mata ko.. totoo ba to?!

I can't believe na nasa harapan ko na yung dream hotel ko.
Shit ka steffan! Kayo na. Kayo na ang mayaman /*pout.

'Escala Hotel' basa ko sa naka engrave sa taas ng pinto gusali.

"Do you like it?" Tanong ni steffan na ikina iling ko bago sya lingunin.

"Nope" I look at him, nakita kong naging malungkot ang ekspresyon ng muka nyang kanina lang ay puno ng galak.

"O-okay" walang gana nyang sabi bago naunang maglakad.

"I don't like it-"

"Alam ko! Wag mo ng ituloy tsk" malamig nyang tugon na ikinamaang ko.

Luh? Nasaktan ko ba sya?. I ended up swallowing without my really intending to.

"Because I love it" nakanguso kong saad na syang ikinalingon nya agad sakin.. his eyes widen in amusement.

"R-really?" Ay! Hindi makapaniwala? hahahahha.

I suddenly smirk ng may maisip akong kalokohan.

"Kidding, I dont like it nor love it" pinipigilan kong tumawa kahit na tawang tawa na ako sa itsura nya, kung kanina puno ng galak ang mata nya, ngayon naman ay nakakunot na ang noo na animo'y magdudugtong na ang mga kilay.

"Paasa ka" walang ganang sabi nya bago mabilis na pumasok sa loob ng escala. Ayy, bastos to! Iniwan lang ako dito sa labas? Pano naman yung bagahe ko? Di nya dadalhin? Bagahe nya lang talaga ang dinala nya psh!

I hissed underneath my breath.

"UYY!!! ANTAYIN MO NAMAN AKO STEFFAN!!!" Sigaw ko kay steffan na tuluyan ng nakapasok at palayo na ng palayo ang imahe nya, hanggang sa hindi ko na nakita.

I can feel na pinagtitinginan na ako ng mga tao dito sa labas ng escala, baka isipin nilang baliw ako amp! Wag naman ganun. Ang ganda ko para maging baliw lang. Ang hangin mo ashera kaya ka iniwan ni steffan eh grrr!!

-

"Uyy steffan sorry na"

"Wag ka namang ganyan ohh!"

"Pansinin mo na ko"

"Sorry na kasi talaga"

Kanina ko pa sya kinukulit mula ng pumasok ako sa loob ng escala, hanggang sa makarating kami dito sa kwarto naman. Pero parang hangin lang ako sa kanya 🥺, ayaw nya talaga akong pansinin.

I started to sob kasi hindi nya na ako mahal 😭, may iba na sya huhuhu, kaya hindi nya na ako pinapansin, hindi nya man lang ako tinapunan ng tingin kahit segundo lang. Char😆

He look at me before he ask me.

"Bat ka umiiyak dyan?" Malamig nyang tanong sakin

"S-sorry na k-kasi s-steffan" I keep on crying and sobbing. Ayaw kong nagagalit sya sakin. Ansakit sa heart.

"Aish!" He lean on me and hug me tight, so I hug him back. "Wag ka ng umiyak, hindi naman ako galit ehh"

"T-talaga?" I pouted and he nodded before I continue "I-i'm just k-kidding lang n-naman k-kanina ehh huhuhu pero h-hindi mo na k-ko p-pinansin... k-kahit tapunan m-man lang ng t-tingin h-hi-hindi mo m-magawa" patuloy kong ngawa na ikinataranta nya.

"Shh sorry na" he carressed my back and hush me from crying " nagtatampo lang naman ako sayo kasi sabi mo hindi mo nagustuhan man lang to, hindi ko naman alam na nagbibiro ka lang eh" he explained that made me secretly smile from satisfaction.

I easily turned the table. Atleast magbabati na agad kami nito.

'ang talino mo talaga ashera' papuri ko sa sarili ko.

"B-bati n-na ba t-tayo?" I stutter while looking at him, nakatingala ako sa muka nya kasi mas mataas sya sakin.

He look at me and, "yes, kaya tumahan ka na dyan. Look, your eyes already swollen. Ang sabi ko mag unwind tayo para makalimutan ang problema hindi ang magdrama" natawa naman ako sa itsura nya, muntanga tuloy sya.

"Ikaw kasi ehh" paninisi ko pa sa kanya na ikinasimangot nya. Kaya mahal na mahal ko to ehh, hindi nga lang halata.