Bir Arap Masalı

1.Bölüm

Arkadaşlar öncelikle merhaba :)

Hikayemin ilk bölümünü yayınladım.Nasıl olur ne gibi tepkilerde alırım inanın hiç bilmiyorum.Bunun içinde beklemeye karar verdim.1 hafta boyunca bekleyeceğim.Gelen beğeni ve yorumlara göre hikayeye devam edeceğim.Çok yazmak istiyorum.Lütfen bu konu da da beni destekleyin.Umarım hikayemi beğenirsiniz.Hepinize iyi okumalar :D <3 <3

BİR ARAP MASALI

Multimedya : Karşılaştıkları Otel

Genç kız, elindeki menekşeleri gözüne kestirdiği bir vazoya özenle koydu.Yanında bulunan spreyi çiçeklerin üstüne yavaşça sıkarken menekşelerin daha canlı görünmesine neden olmuştu.Yüzünde ki gülümsemeyi engelleyemedi genç kız.Kendini bildiğinden beri annesinin çiçekçi dükkanında çalışıyordu ve her seferinde yaptığı bu rutin işler bile onu mutlu etmeye yetiyordu.

Dükkanın içine dolan nefis poğaça kokularından annesinin geldiğini anlamıştı Bade.Yönünü kapıya doğru döndüğünde annesi üzerindeki ceketi çıkarmış asıyordu.Genç kız annesinin yanına giderek ona sarıldı.

"Annecim,hoş geldin"

"Hoş bulduk bebeğim.Gelen giden oldu mu ?"

Nergis Hanım,kızının koluna girdi ve dükkanın arkasında olan ve yine çiçeklerle bezenmiş olan bahçeye çıktılar.

" Birkaç müşteri geldi anne sadece.Hafta sonu olduğundan çok gelenin olacağını sanmıyorum."

"Desene bugün rahatız."

Nergis Hanım'ın gülerek söylediği cümlenin ardından Bade'de ona katılarak gülmüştü.Anne-kız beraber kahvaltılarını yaparken etraftan gelen benzersiz çiçek kokuları onları rahatlatıyordu.Bade en çok bu bahçeyi seviyordu.Özellikle küçük havuzun karşısında duran armes salıncakta kitap okumaya ve kahve içmeye bayılıyordu.

Zaten uzun zamandır da yaptığı bu hobisi artık alışkanlık haline bile gelmişti.Üniversite de Uluslar arası ilişkilerden mezun olan genç kız,birkaç şirkette çalışmış ama tam bir tecrübesi olmadığından dolayı işten çıkarılmıştı.Bu konu hala Bade'nin hassas olduğu bir durumdu.24 yaşında bir yetişkin olarak hala annesi ile yaşayıp ve onun yanında dükkana bakmak canını sıkmıyor değildi.Her ne kadar annesi maddi durumlarının iyi olup bir sorun olmadığını söylese de Bade rahat edemiyordu işte.Halbuki ne hayalleri vardı Bade'nin.İzmir'den İstanbul'a gidecek ve orada kendine bir düzen tutturacaktı.Kariyerinde istediği noktoya gelecekti.Belki mutlu bir evlilik bile yapabilirdi.Aile kavramı Bade için sadece anne ve çocuktu.Baba bu kavramın içinde bile yoktu hiçbir zaman.Babasını zaten az çok hatırlardı.5 yaşına kadar yanlarında duran adamın daha sonra annesini aldatarak başka bir kadın için terk etmesini yedirememişti Bade.O zamanlardan hatırladığı tek şey ise annesinin her gün ağladığı idi.Bu yüzdende o adamı hiçbir zaman affetmeyecekti.Zaten babası gittiği gün kendisinden de vazgeçmiş ve bir daha da onu aramamıştı.Doğum günleri,özel günler,mezuniyet ve daha fazlası hep yarım geçmişti Bade'nin.Bir babanın yokluğu nasıl hissedilirse aynı şekilde hissetmişti genç kız.

Bazı geceler babasının çıkıp yanına geldiği ile ilgili hayaller kurardı.Ne demesi gerektiğini düşünürdü.Boynuna mı sarılacaktı?Yoksa onsuz geçen günlerin hesabını mı soracaktı?Bilmiyordu genç kız.Tek bildiği onu affetmeyeceği idi.Bade bu konuda inatçıydı.Tıpkı bazı diğer konularda da olduğu gibi.Bu huyu annesini bile deli ederdi bazı zamanlar.O zaman Nergis Hanım '' Babası gibi inatçı bu çocuk'' derdi.