Uyuşturucu |Tamamlandı|-Ölü Çocuklar Serisi-1

31.Bölüm

İyi okumalar!

******

Ahu Avcı

Bahçede uyuya kalmıştık ve evet soğuktu.

"Karan."

Gelen ses Yiğit in sesiydi. Gözlerimi açtığımda o dağılmış halini gördüm,saçı başı dağılmış,üzerinde akşamdan kalan takım elbise kanlı takım elbise.

Karanın omzunu dürttüm kafasını göğsüme sürtüp bir şeyler mırıldanıp kafasını kaldırdı,uykulu gözleriyle bana bakarken ne kadar tatlı olduğunu görmüştüm.

"Hı?"

"Yiğit."

Yiğit i gördükten sonra kalkıp karşısına dikildi.

"Kötü bir şey mi oldu?"

"Konuşmamız lazım."

Yiğit gittiğinde bana baktı.

"Eve git."

Kafamı sallamama kalmadan gitti.Elbiseyi yukarı çekiştirerek eve girdim,Zeynep uyuyordu ama Melisa görünürde yoktu.Sessizce yukarı çıkıp odaya girerek elbiseyi üzerimden çıkartıp Nehir in önceden getirdiği çantadan bir eşofman takımı buldum ve üzerime geçirdim banyoya girip yüzümü yıkadıktan sonra saçlarımı toplayıp çıktım.

Melisanın nerede olacağını düşünürken gözüm Nehir in açık olan oda kapısına takıldı,orada olmalıydı.Yavaşça gidip kapısının önünde durduğumda gerçekten orada olduğunu gördüm,yatağın üzerinde oturmuştu ve galiba ağlıyordu.İçeriye girdiğimde yaşlı gözlerini bana çevirdi ve sonra yeniden önüne döndü.Yanına oturduğumda ikisinin olduğu bir fotoğrafa bakıyordu.

"Nehir i özlüyorum."

"Ben de öyle."

Eliyle gözyaşlarını silip gülümseyerek bana döndü.

"Birbirimizle çok farklıydık.Mesela çok neşeliydi ben ise fazla içime kapanıktım.O sorunlarını bana hiç söylemezdi neden diye sorduğumda seni üzmemek için derdi,annem öldü babam da bize bakmak için çok çalıştı Nehir hep ona yardım ederdi.Babama nasıl söyleyeceğim ben."

Elini yüzüne kapatıp hıçkırarak ağlamaya başladı.Ağlamak iyi gelirdi insana.

Kollarımı boynuna dolayıp kendime çektim,hemen kollarını belime dolamıştı.Birine çok fazla ihtiyacı vardı.Bir süre öylece durduk ağlaması dinmişti ve nefesleri düzenliydi,uyumuş olmalı.Kollarını belimden ayırıp yavaşça yatağa yatırdım ve üzerine örtüyü kapattım.

Kardeş kaybetmek çok kötüydü üstelik hayatında az sayıda insan varsa daha kötüydü.

Odadan çıkıp kapıyı kapattıktan sonra aşağıya indim,Karan gelmişti ve Zeynep ortalıkta yoktu.

"Zeynep nerede?"

Sesimi duyunca sigarasını söndürüp bana döndü.

"Rahat uyusun diye odasına götürdüm.Gelsene yanıma."

Koltukta yanına oturup yüzüne baktım.

"Yiğit ne dedi?"

"Bana o gün gösterdiğin adamı nereden tanıyordun?"

Aynı anda sorduğumuz sorulara ilk ben yanıt verdim.

"Bana uyuşturucu verdikleri zaman,iğneyi batırırlar ken bir ara o adamı gördüm ama yanlış da hatırlıyor olabilirim."