Uyuşturucu |Tamamlandı|-Ölü Çocuklar Serisi-1

14.Bölüm

Ahu Avcı 

Korktuğum adama şuanda çok fazla güveniyorum çünkü sadece o beni kurtaracak biliyorum.Karan sert adımlarla yürürken önümdeki adam arkasını dönerek ona yürüdü.

"Ooo Karan bey."

Karan onu hiç takmayarak yanıma doğru yürüyüp kolumdan tuttu.

"Melisa ve Nehir dışarıda arabada,yanlarına git."

Bir şey söyleyecekken kafasıyla kapıyı gösterdi.Kafamı sallayıp hızla yürüdüm dışarıya çıktığımda buraya doğru gelen Yiğit göz kırpıp yanımdan geçti,yürümeye devam ederken beni gören kızlar koşarak üzerime doğru geldiler ve ikisi birden kollarını etrafıma doladı bende kollarımı onlara doladım.

"Seni çok özledik."

Nehir'in sözü beni gülümsetti.

"Ve korktuk."

Haklıydı.Biraz öyle durduktan sonra arabaya geçtik,içeriden bir ses gelmiyordu.

"Su?"

Melisanın bana uzattığı suyu alıp bir yudum aldım.

"Ben abimi görmek istiyorum."

Bir süre bakıştıktan sonra ikisinin de gözleri bana döndü.

"Neden?"

Soruyu soran Melisaya döndüm.

"Çünkü o suçsuz."

"Nereden biliyorsun?"

Melisanın bir şey bilmediğini düşünerek Nehire döndüm bana 'söyleme'der gibi bakıyordu.

"Verdiğin numarayı bulmuş."

"Nasıl?"

"Bilmiyorum onu,anlattı ve gayet inandırıcı.Onu çıkarmam lazım."

"Ahu,Karan seni asla bırakmaz ve Alper'in dediği şeylere de inanacağını sanmıyorum."

"Gidebilirim şu anda."

O esnada gelen sesle gözlerimi yumdum.

"Bir yer gidemezsin."

Kafamı çevirdiğimde cama kollarını yaslamış bana bakıyordu.

"Kızlar dışarı."

Kızlar çıktığında ön koltuğa binip gaza bastı.

"Karan beni dinlemelisin."

Beni takmıyordu bile,sinirli gözlerini yola dikmiş direksiyonu sıkıca kavramıştı.

"Karan!"

Bağırmamla birlikte arabayı ani bir şekilde durdurdu ve arkasını dönüp gözlerimin içine baktı.

"Neyi dinleyeyim?"

"Gerçekleri dinle mesela,kafana göre iş yapma."

"Gerçekler ne?!"

Ani bağırmasıyla irkildim,bunu gördüğünde ellerini saçlarına geçirip gözlerini yumdu.

"Söyle hadi."

"Abimin bir suçu yok."

Gülerek önüne dönüp kafasını koltuğa yasladı.