Bir tarafta abisinin suçu yüzünden ölmeye mahkum edilen,Ahu.
Diğer tarafta kendisini 'Tehlikeli'olarak adlandıran,Karan.
Peki bu 'Tehlikeli'adam Ahu'ya ne yapacak?
Ahu ondan kurtula bilecek mi yoksa ölecek mi?
İşin sonunu Ahu ve Karan belirleyecek.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ahu Avcı
Kan ölümün simgesidir,kan olan her yerde ölü vardır.Kan her yer kan,hayatımın her yeri kan,hayatımın her yeri ölüm.
Abim,çocukluğum,ilk aşkım.Onu bunlarla tanımlayabilirim ya da ölü diyerek de.Son zamanlarda güvendiğim sayılı kişilerdendi ama güvenim boşa çıkmıştı,neden güvendiğim herkes güvenimi boşa çıkarıyor.
"Bu burada bitmeyecek Ahu Avcı,daha yeni başlıyoruz."
Bitmeyecekti belki ölüme kadar ya da ölümden sonra da devam edecekti.Şurada ölsem kimin umurunda olacaktım?Kimsenin,ama ölüler tekrar ölemezdi.
O konuşmadan sonra kaçmıştım hastaneden,şuanda polisi bile düşünmüyordum.Sadece ölü kalbimin birazcıkta olsa iyileşmesini istiyordum.
Yağmur yağıyordu,her yerim ıslanmıştı ve toprak kokusu galiba her şeyin içinde bana en iyi gelen şeylerdendi.Islak toprağa bastığım için çamurlu olan ayaklarım yolda iz yapıyordu ve fazlasıyla iğrenç bir ses bırakıyordu.Durup kafamı gökyüzüne kaldırdım,yüzüme gelen su damlacıkları boynuma doğru iz bırakıyordu.
Nereye gideceğimi bilmiyordum,beni yakalayacaklardı eninde sonunda.En azından çabuk yakalamasın lar diye orman yoluna girip oradan yürümeye başladım.Issız bir yerdeydim fakat buranın neresi olduğunu bilmiyordum,daha önce görmemiştim.
Aniden gelen araba sesiyle irkilip bir ağacın arkasına geçtim.Polis arabasıydı ya da arabalar.Gözlerimi kapatıp gitmelerini bekledim ama kahretsin ki durmuşlardı.
Kafamı biraz çevirip baktıktan sonra yere eğildim,etrafa bakıp nereden gideceğimi düşündükten sonra ağacın çalılık olan tarafından emeklemeye başladım.Çok fazla olmasa da çalılıklar görünmeden gidebileceğim yere kadar vardı.Biraz emekledik ten sonra kafamı kaldırıp hafifçe kaldırdım.Olduğum orman tarafına gelen bir kadın polis vardı,ne olacağını düşünmeden arkama bakmayarak koşmaya başladım.
"Orada biri var."
Arkamdan gelen polis kadın olduğu için neredeyse aynı şekilde koşuyorduk,ne o bana yaklaşıyordu ne de ben arayı açabiliyordum.
Ondan başka birinin daha koşma seslerini duyuyordum fakat görünürde kimse yoktu.Koştuk,o arkamdan bağırıyordu ama ben takmıyordum.Ne kadar koştuğumuzu bilmiyorum ama artık nefesim kesiliyordu ve yaram çok fazla acıyordu,takmadım çünkü takarsam dururdum ve bu benim için iyi olmazdı.
Nereden bulaştım ben bu işlere?Şuanda ölmek istiyordum,belki ölürsem bu acılar geçerdi.
Bir uçurumun kenarına gelmiştik,yolun sonuna yani.
"Yolun sonuna geldik."
Aklımda buradan atlama düşüncesi vardı,ölümüm güzel yerde olacaktı galiba.Arkamı dönüp kadının yüzüne baktım.
"Evet benim için yolun sonu."
Düşünmeden kendimi geriye bıraktım.Aklımda abimin ölümü,Karanın elleri,Melisa ve Nehir'in bana olan muhteşem arkadaşlıkları,Yiğit'i fazla tanımasam da o da vardı.
Yukarıdaki kadın bana bağırıyordu ama artık çok geçti çoktan suya girmiştim bile.
**********
3.kişi
Uçurumun başında büyük bir hengame vardı,polisler,kurtarma ekipleri,sağlık çalışanları bir araya toplanmıştı.Ahuyu arıyorlardı fakat 1 saat geçmesine rağmen bulamamışları.Herkes öldüğünü düşünüyordu.Ama ölmemişti.
2 saat önce,Ahu denize atladıktan hemen sonra-3.kişi
Başından beri Ahuyu takip eden ve her şeyi gören biri vardı.
Karan.
Ahu derinliklere doğru çekiliyor ken Karan, polisin göremeyeceği bir yerden denize atladı.Birkaç saniye afallarken denizin yüzeyine çıkıp derin bir nefes alıp yeniden daldı.Biraz uzakta Ahunun hareket etmeyen bedenini gördü.
Hızlı attığı kulaçlarla Ahunun yanına gelmişti.Bedenini kolları arasına alıp bu sefer zorla attığı kulaçlarla kıyıya çıktılar.Kumların üzerine yatırdığı Ahuya kalp masajı ve suni teneffüs yapmaya başladı.
Bir süre hiç bir tepki vermedi ama sonra öksürerek ağzındaki suyu tükürdü.Karanı gördüğünde yüzünde yorgun bir tebessüm oluştu ve sonra gözleri kapandı.
**********
Ahu Avcı
Karanı görmüştüm.Acaba ölmüş müydüm?Çünkü ölmese idim Karan yanımda olmazdı.Ama ölmemiş gibi hissediyordum,ne olduğu hakkında tek bir fikrim yok.
"Ne zaman uyanır?"
Bu Karanın sesiydi.Ölmemiştim.
"Çok olmaz,geçmiş olsun Karan."
Sonra sesler gitti,gözlerimi açtım.Gerçekten ölmemiştim.Etrafa baktıktan sonra onu gördüm.Kaç gün olmuştu sahiden?
"Uyandın."
Yataktan destek alarak doğruldum.Gerçekten oradaydı,yanımdaydı.Yatakta yanıma oturduğunda elimi yanağına koydum,gerçekti.
"Gerçeksin."
Yüzünde suçlu bir ifade vardı,evet suçluydu.
"Gerçeğim."
Yataktan kalkıp sinirle yüzüne baktım.
"Neden beni kurtardın ki?Keşke orada ölseydim."
Ayağa kalkıp karşımda durdu.
"Bunu bir daha söyleme."
"Neden?"
"Ölmeni istemiyorum ama seni benden ne kadar uzağa göndersem de yine başını belaya sokuyorsun.Benim yanımda tehlikedesin dedim ama yanımda değilken de bela hemen seni buluyor."
"Bu boktan intikam şeyine beni sokmasaydın şuan gayet güvende olacaktım."
