Uyuşturucu |Tamamlandı|-Ölü Çocuklar Serisi-1

9.Bölüm

Profilimde gezinirken ismimin ne kadar saçma olduğunu fark ettim,güzel bir isim bulduğumda hemen değiştireceğim.

İyi okumalar!

**********

Ahu Avcı

Kurtuldum derken bu kadar kötü bir şey olacağını bilmiyordum.Ben Sakarya da yaşıyordum.Kadın arabayı aniden durdurunca öne sıçradım,ellerimi torpido ya bastırdım.

"Tahmin edeyim İstanbul da yaşamıyorsun,değil mi?"

Bu kadar zeki olması işimi zorlaştırıyordu.Kafamı ona çevirdiğimde yüzünde kendinden emin bir ifade vardı.Kafamı yavaşça olumlu anlamda salladım.Vücudunu tamamen bana çevirip ellerimi avuçlarının içine aldı.

"Ne olduğunu bana anlatabilirsin."

"Anlatamam."

"Bak benim bir kızım var ve şuan da senin kötü durumda olduğunu anlıyorum her ne yaşadıysan bunun kızımın başına gelmesine izin vermezdim.O yüzden anlat ki senin daha da kötü duruma gelmene engel olayım.Lütfen."

Anlatmadım,anlatamazdım ama o da fazla da üstüme gelmedi.Beni evine götürdü ve duş almamı sağladı sonra kıyafetler vermişti ve şimdi de elimdeki bir kupa kahveyle kafam önüme eğikti o ise benim bir şeyler konuşmamı bekliyordu.Ne diye bilirim ki?Abim bir kızı öldürmüş ve onun abisi de beni öldürmek istiyor mu demeliyim?Konuşmamakta kararlıyım.

"Bak sana yardımcı olabilirim,eşim polis.Şu anda güvenebileceğin kişilerin yanındasın."

Polis?Hayır,polis hiç olmazdı.Bir şey bulmalı ve bu işin içinden sıyrılmalıyım.

"Bakın gerçekten başımda kötü bir şey yok,Sakarya'ya kadar gitmeme yardımcı olmanız benim için yeterli."

Gülerek elindeki kupayı sehpaya koydu.

"Bende genç oldum ve yalanlarla aram çok iyidir,beni kandıramazsın,şunu bil ki ne olursa olsun seni yargılamayacağım."

Son cümlesi her şeyin kopma noktası olmuştu.Anlatmıştım.

Oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi.

"Senin hiç bir suçun yok,gerçekten.Sen daha çok küçüksün,sana böyle bir suç yükleyemez kimse.Abinin suçu seni suçlu yapmaz Ahu."

Bunu beklemiyordum işte.Bağırıp çağırır hatta polise verir beni diye düşünmüştüm.Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda bana şefkatle gülümsedi.

"Şimdi eşimle konuşacağım ve başındaki bu belayı tok edeceğiz."

********

Karakolda idik.Her şeyi anlatmış,evin adresini vermiştim.Şimdi ise terli ellerim bacaklarımın arasında ve korku dolu gözlerim kapıdaydı.Bu başından beli kötü bir fikirdi.Ve Karan elleri kelepçeli bir şekilde içeriye girdi,gözleri direk benim gözlerimle buluşurken oldukça sinirliydi, gözleri konuşabilseydi aynen şunu derdi;

Seni ilk gün öldürmeliydim.

Koridordan geçerken gözlerim sırtındaydı ortadan kaybolduğunda kafamı tekrar kapıya çevirdim.İlk başta Yiğit ve abim elleri kelepçeli bir şekilde girdi,onların da Karandan farkı yoktu.Sonra Melisa ve Nehir kollarına girmiş kadın polislerle geldiler, onlar ise bana bakmadan geçtiler.Yanımda oturan Aysun ablaya döndüm.

"Kızların  bir suçu yoktu onlar bana yardım etmek istiyordu."

"Evdeki bütün kişileri topladılar yapacak bir şey yok."