Uyuşturucu |Tamamlandı|-Ölü Çocuklar Serisi-1

10.Bölüm

Medya: Çocuklarım <3

Ben Yiğit'e bir aşık olmuşum ki anlatamam.

İyi okumalar!

*******

Ahu Avcı 

Yağmur bütün şiddetiyle yağıyordu.Koşuşturan polisler,telsiz sesleri ve yüksek sesli bağırışlar,çok kötü bir ortamdı.Sağımda ve solumda oturan kızlara bir bakış atıp ayağa kalktım,ellerimi kapüşonlu  hırkam ın ceplerinde pencereye doğru yürüdüm.Yağmur damlaları sert bir şekilde cama vuruyordu,o seslere karışan yanımdaki polislerin konuşmalarıydı istemsizce onları dinlerken bulmuştum kendimi.

"Karan Özdemir ve Yiğit Duman,kaçmışlar."

Duyduklarımla şoka uğrarken polisler koşmaya başladı,arkamı döndüğüm gibi kızların yanına koştum.

"Kızlar."

Yüzüme merakla bakıyorlardı.

"Karan ve Yiğit kaçmış."

Şaşkınlıkla birbirlerine döndükten sonra aynı anda oturdukları yerden kalktılar.

"Polisler dışarı çıktılar bizde çıkalım."

Önden hızla koştular bende peşlerine takılıp koştum.Yağmurun altında üçümüzde etrafımıza bakmaya başladık.

"Nerede olabilirler ki?"

Nehir'in haklı cümlesiyle omuzlarımı düşürdüm.Dışarıda bir yerlerdeydiler nasıl bulacağımız ise meçhuldü.

***********

Kaç saat olmuştu çoktan saymayı bıraktım.Şuanda Melisa ve Nehir'in evindeyim,onların ikiz olduğunu ise yeni öğrenmiştim.Islak saçlarını kurulayan kızlara bakıp daha sonra kafamı pencereye çevirdim,yağmur durmuş yerini ise hafif çise ye bırakmıştı.

"Saçlarını kurula sana."

Nehir'e omuz silktim ama hemen dibimde bitmişti.Kolumdan çekip beni koltuğa oturttuktan sonra saçlarımı kurutmaya başladı.Sıcak havası saç diplerime vurması beni huylandırır ken hafif bir  titreme geldi.Kapının zil sesini duymamla kaşlarım çatıldı,kim gelmişti ki?Nehir,saç kurutma makinesini kapatıp bıraktı.

"Bakıp geliyorum."

Kafamı sallamama kalmadan salondan çıktı.Kapı açıldı sonra bir ses gelmezken endişelenmiştim,Nehir'in sesini duymamla derin bir nefes aldım fakat o nefesim boğazımda tıkandı.

"Karan,Yiğit?"

********

Karan ve Yiğit gelmişti,evet.Şimdi de güvenli dedikleri bir yere gidiyorduk,yine ormanlık bir yere.Karanın arabasındaydım, o böyle istemişti.Sigara içtiği için açtığı cam onunda benimde saçlarımı uçurtuyor du,soğuk havanın tenime vurması ürpertirken bir şey diyemiyordum çünkü bir şey dersem boğazıma yapışa bilirdi.

Araba durduğunda kafamı dışarıya çevirdim.Bu sefer küçük bir ev vardı.Karan beni beklemeden inerken bende arkasından indim.Arkamızda Yiğit'in arabası durdu ve onlarda indiler.Karan önden eve doğru ilerlerken ben de arkasına takıldım benim arkama da diğerleri.Evin kapısını açıp merdivenleri çıktı,diğerleri salona giderken Karan arkasını dönmeden bana seslendi.

"Gel."

Derince yutkunurken,kararsızdım.İçimden ise şu cümleyi geçiriyordum;

Kaçma şansım varken kaçsaydım keşke.

Kaçamayacağım için korkmanın bir faydasının olmadığını bilerek peşine takıldım.Sadece bir odanın kapısı açık olduğu için oraya girdiğini düşünerek odanın içerisine adım attım,yanılmamıştım.Sırtı bana dönük pencereden dışarı bakıyordu.Terli olan ellerimi üzerime sürtüp bir adım attım,ayak sesimi duyunca arkasını dönüp yüzündeki belli olan sinirle baktı.

"Ne yapacağımı biliyorsun değil mi?"

Cevap vermedim oysa ki biliyordum.Yanımdan geçip kapıyı sertçe kapattı,çıkan sesle gözlerimi sıkıca yumdum hemen ardından kulağımın dibinde nefesini hissettim.

"Bunu yapmayacaktın,yaptın ve cezasını fazlasıyla ödeyeceksin.Ölmeyeceksin,acı çekeceksin."

Parmakları bir yılan gibi kolumu sardı.

"Kolay olmayacak,alışacaksın."

"Ne yapacaksın?"

Kulaklarımı gülme sesi doldurdu.

"Bekleyip göreceksin."

***********

Bölüm nasıldı?

Biraz kısa tuttum neden bilmiyorum ama belki diğer bölüm uzun olur.

Görüşürüz,kendinize iyi bakın.