"Anong sorry?! Nakakagalit ka! Dalawang araw ka na dito ni hindi mo man lang ako tinawagan?? Kung hindi pa ako naligaw sa bahay mo, hindi ko malalaman!"
"Sorry na nga."
I smiled.
"Anong ba kasi ang nangyari?"
"Kumain ako ng tinola."
"Papaya?"
I nodded
"Why????!!"
"Paeng cooked."
"Ayie! Ikakamatay mo yun!"
I smiled again
"Pero buhay pa ako."
"Oh Lord, napakatigas ng ulo mo Aiesa."
I held Myelle's hand and she sighed.
"Maaalala nya pa kaya ako Myelle?"
"Yie..."
There are soft knocks kaya binuksan ni Myelle ang pinto. It was Paeng.
"I will go ahead. Yie, call me if you need anything. I'll be back when he leaves."
"Thank you Myelle."
Myelle left me and Paeng alone. Mukhang kinakabahan si Paeng tuloy.
I've been here for two days, halos buong araw akong unconcious at ngayon lang ako halos nakakausap. Nagsikip kasi ang dibdib ko at namantal ang buong katawan ko, kasama na ang namamaga ko pa ring mukha.
"Wag kang magalala, harmless ako, sa itsura ko ngayon di ko kayang basta basta na lang manghalik. Tumayo nga hindi ko kaya eh."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Food?"
I smiled. Gusto kong umiyak kasi pinapaasa nya pa ako kahit sabi ko sa sarili ko susuko na ako pero andito na sya eh, hindi naman siguro kalabisan kung susulitin ko pa ito ng konti.
"Gusto mo bang tulungan kita?"
I just keep smiling. Where did my Paeng go? My sweet Paeng who loves me so much. I remember he always tells me that gentleman doesn't ask but why is he asking now?
He went near me and helped me take a seat. Inihain na din nya yung dala nyang pagkain. Hindi ko na tinanong kung ano yung pagkain, kinain ko na lamang basta.
"Sobrang pangit ko ba kaya ka nakatitig?"
"Bakit mo kinain yung tinola kung alam mo naman pala na hindi pwede sayo yung papaya?"
