used to love

38

pov Martijn

"Hey maar!" Roept Menno blij. Ik heb met de boys afgesproken om bootje te varen in Amsterdam. Paar meiden die ook meekomen, gewoon vrienden of vriendinnen van de jongens. Ingeval niet van mij. Ik heb geen vriendin meer, noch een dochter. Allebei weg. Ik fake een glimlach en ik geef hem een bro hug. "Hoe gaat het verder?" Vraagt hij en ik geef de andere boys en meiden een knuffel. "Hallo," lacht Damian en ik kijk op, "Menno vroeger wat." Paar lachen zoals gewoonlijk en ik wacht op Menno. "Hoe gaat het met je?" Vraagt hij en het enigszins blije gevoel wat ik had is abrupt weg. "Goed," lieg ik en hij knikt. Hoe heeft hij dat kunnen geloven, slechte leugen ooit. Ik ga zitten achter het roer en Emma komt naast me zitten. "Gaat het echt met je?" Vraagt ze en ik kijk haar aan. "Gaat prima. Waarom zou het niet gaan?" Vraag ik haar terug. "Omdat je er niet uit ziet alsof het allemaal prima gaat," zegt ze en legt haar hand over de mijne. Ik slik kort en ik krijg een brok in m'n keel. "Ik wil je alleen maar helpen," zegt ze zacht. "I know," zeg ik en verman mezelf. Ze staat op en loopt naar de boys toe, die een paar meter verder zijn op de boot.

Hoe kan ze zo in m'n gevoelens opspelen? Ik ken haar niet eens zo goed, ze is een vrienden met Giaro en Menno. Ik laat de boot uit Amsterdam varen en ik knik goedkeurend om me heen. Hoe zou het met Skye gaan? Zou ze nog steeds verdrietig zijn over ons? Volgens mij pakt ze het zingen wel weer op, maar ze is niet bij m'n label wat eerst het plan was. Ik voel me schuldig dat ik haar, zelfs op de laatste dag, zo erg heb laten schrikken. Puur omdat ik geen wereld kon bedenken zonder Cali of Skye. Ik dacht dat het beter was dat ik zelf maar gewoon weg was. Ik zucht trillerig en ik bijt op m'n lip. "Het gaat niet oké met je," zegt emma en ze heeft een biertje in haar handen vast voor me. "Dankje," Zeg ik zacht en ze slaat een arm om me heen.

-°-

Emma offerde zinniger om mij thuis te brengen, bij m'n ouders zodat ik bij ze kon eten. "Vertel me. Wat is er aan de hand. Je durft het de jongens niet te vertellen en ik zie dat er iets is," zegt ze serieus en er rollen onbewust tranen over m'n wangen. "M'n ex en ik zijn uit elkaar," zeg ik zacht en slik kort. "Oh jeetje. Sorry," zegt ze en ik schud m'n hoofd. "Geeft niet. Jij kan er niks aan doen," zeg ik en ze wrijft over m'n schouder. "Verder oké?" Vraagt ze en ik schud m'n hoofd. "Ik-k ben fucked up deze maanden. M'n dochter is doodgereden en toen de rechtszaak. Tussen mij en m'n ex ging het stroever en toen kwamen we op een punt dat we beter elkaar los konden laten," vertel ik en veeg tranen weg. "Hey it's okay," zegt ze en ik kijk haar aan. "Dat van je dochter, het zou verschrikkelijk moeten zijn," zegt ze serieus en ik knik. "Is het ook," mompel ik. Ze start de auto en rijd intussen naar m'n ouders hun huis, met een aantal aanwrijving van mij komen we er snel.

"Veel plezier," zegt ze en ik knik. "Dankje voor de rit," zeg ik en ze glimlacht. Sterkte nogmaals," zegt ze en ik knik. Ik doe de deur open en ze trekt aan m'n arm. "Wat?" Vraag ik zacht en haar lippen komen op de mijne. Zij zoent mij? Ik trek terug en ik kijk haar aan. "Sorry, ik zou dit niet moeten doen," verontschuldigd zij zich. Ik leg m'n hand op haar wang en ik zoen haar lippen. Ze voelen goed aan en ze glimlacht tussen de kus door. Ik voel me zo opgelucht op ene of andere manier en ik trek me terug. "Ik moet gaan," zeg ik en ze knikt. Ik doe de deur achter me dicht en ik zwaai kort. Ze grinnikt en zwaait terug. Daarna rijd ze weg en ik bel aan, al heb ik wel een sleutel maar dat is anders. M'n moeder opent de deur en geeft me een knuffel. "Gaat het iets beter?" Vraagt ze en ik knik. Ik heb het hen verteld over skye en mij, m'n moeder vond het jammer zo vond Laura ook. "Beetje bij beetje." Zeg ik en mama drukt een kus op m'n haren. "Heeft Menno je gebracht?" Vraagt mama en ik knik. Ze hoeven nu nog niet te weten wie Emma is. Ik kom de woonkamer binnen en ik zie papa, Laura en Noud gezellig zitten en kletsen. Papa geeft me een knuffel, Laura en Noud doen hetzelfde. "Klaar om te eten," zegt mama vanuit de keuken. Niks is beters dan mama's eten.

Hoe zou het gaan met Cathleen? Wordt ze beter?

Ineens die vragen die rondspoken in m'n hoofd en ik zucht kort. Mama kijkt op, "wat is er lieverd?" "Niks, een beetje moe," Lieg ik snel. "Heeft die psycholoog geholpen?" Vraagt papa en ik knik. Ze heeft me wel geholpen om mezelf beter te begrijpen maar ik heb momenten gehad dat ik het nut er niet van in zag. "Mooizo," zegt hij en begint een gesprek met Noud. Die twee zijn gelukkig, waarom kan ik dat gewoon niet zijn? Net zoals hun samen met Skye.