used to love

14

Martijn

Ze komen beneden, lachend en helemaal vrolijk, alsof de situatie van vanmiddag haar helemaal niet heeft gepakt. Terwijl ze wel in m'n armen lag te huilen. Ik kon haar troosten, ik kon voor der zorgen en nu doet ze leuk met hem. Het kwam als een shock voor binnen toen ze zei dat ze eerst wou daten. Ben je serieus? We hebben nachten samen gespendeerd, we kennen elkaar steeds beter en de gevoelens en verlangens zijn er, spelen er. Dus waarom zou je het ontwijken en wegduwen als je het beide weet dat je elkaar leuk vind. Ze weet dat ik der leuk vind, ze weet het en alsnog kiest ze ervoor om m'n hart te breken door te zeggen dat we niks hebben. Ik zie het in voor ons en ik ben echt smoorverliefd op, ik ben gek op der. Het is niet zo makkelijk om dat gevoel los te krijgen en simpel door te leven. Maar zij, zij lijkt het prima af te gaan. Terwijl ik hier gewoon weg wilt.  Ze gaat tussenin Louis en Menno zitten, beide hebben ze een relatie. Oh wee als ze iets doen wat echt niet door de beugel kan, met het meisje waar ik gek op hem. Ze is van mij en niemand anders.

"Ik wil er niet over praten," zegt ze als haar vragen worden gesteld over vanmiddag. Ze lijkt even gekwetst en beschadigd maar een seconde later zie ik haar weer blij en lijkt het alsof ze der beste leven leid. Ik zucht kort en ik eet moeizaam m'n eten verder op. Ik heb niet echt behoefte om m'n problemen te delen met een ander. "Maar je ziet er goed," zegt ze, een zin die ik opvang en ze kijkt Louis aan terwijl ze het zegt. Het lijkt op een flirterige manier en ik voel alles al omhoog komen. "Dankje, nadia is een beetje m'n fashion icon," lacht hij en ze lacht mee. "Dan zou ik een keer met der mee moeten gaan," zegt ze eerlijk. "Umm jaa. Ik bedoel; ze gaat meestal naar kringloop en haalt ze daar dingen. Ik ben er niet echt fan van maar misschien overtuigt ze jou wel," zegt hij. Ze knikt en lacht, "we zien wel." Een heuse soort mensenstem voel ik door heel m'n maag. Heel m'n eetlust gaat weg en ik voel me ook duizelig. Ik kan dit niet meer langer aanzien. "Ik-k ga terug," zeg ik en mama kijkt me verbaasd aan. Ik heb geen zin in een gesprek en ook geen zin om Louis en Skye klef te zien doen met elkaar. Ik schud m'n hoofd en ik loop naar boven. Ik pak m'n laptop van het bed af. Ik wil niet naast der slapen, ze zoekt het maar uit. Ik ga naar m'n studio om al de doses pijn weg te drukken en muziek te maken, verstand op nul en doen wat goed voelt.

"Feel like I was worth to love"

"Give me more a moment"

Ik zucht diep en ik voel dat de handen in m'n haren zitten. Tranen in m'n ogen van de pijn. Ik kijk rond, het is een basic studio, staan gewoon spullen van het team erin, voorbereidingen van shows - het is meer een slaapkamer wat veranderd is in een studio. Ik voel me hele hart naar beneden droppen als ik verder schrijf. Ik kan niet zonder haar, ik wil haar gewoon als de mijne, waarom accepteert ze me gewoon niet in haar leven? Ze zei dat ze verliefd was right? ik schud m'n hoofd en er volgt een pijnlijke steek in m'n hoofd als gevolg, lekker nu ook nog migraine.

"Im running from the emptiness"

"I can't escape, you're still in my head"

Ik ga een keer rond met m'n bureaustoel en ik hoor geklop op de studiodeur. "Martijn," hoor ik mama haar stem. Het laatste wat ik wil is m'n liefdes problemen bespreken met m'n ouders, ik wil er niet en het heeft geen zin in, het veranderd Skye haar gedachtes niet. Ik antwoord met een ja en de deur gaat open, je hoort het ontzettend door de scharnieren. Uit m'n ooghoek zie ik mama de deur weer dicht doen en pakt ondertussen een stoel om bij me te kunnen zitten. Ze zet hem neer en gaat zitten. Ik voel een hand op m'n schouder. "Hmm wat is er?" Vraagt ze en wrijft over m'n wang. Ik wil er niet over praten. Skye is de enige die ik wil. "Lieverd," zegt ze en ik probeer te focussen op m'n scherm, zodat ik mama niet hoef aan te kijken. Ze klapt hem spontaan dicht en nu ben ik geforceerd om haar aan te kijken.

Ik draai me om en ze glimlacht klein. "Wat is er, je gedraagt je zo anders sinds vandaag," zegt ze en pakt m'n hand vast. "Wat maakt het uit," fluister ik zacht. "Wat maak het uit, volgens mij vond je dat meisje echt leuk," zegt ze eerlijk. Ik bijt op m'n lip en die pijnlijke steek voel ik weer. "Het was niks mam," zeg ik kort en ze kijkt me aan. "We weten allebei dat dat niet waar is," zegt ze en ik haal m'n neus op. "Je vindt der echt leuk?" Vraagt ze en ik haal m'n schouders op, maar uiteindelijk knik ik kort. "Je weet toch dat wij alleen willen dat je blij bent?" Vraagt ze en ik knik. "Moet zij ook willen," zeg ik en kijk kort aan. Ik voel de tranen weer opkomen, waarom moet ik zoveel huilen om haar? Ik snap het echt totaal niet waarom m'n gevoelens zo ontzettend overdreven zijn.