used to love

26

Skye

Ik klop aan bij Jody en ik veeg m'n tranen weg, ik weet niet waar ik heen moet gaan en ik weet überhaupt niet of ik het wil houden, wil ik überhaupt wel moeder worden? De deur gaat open en ik zie Jody staan met Elio in haar armen. "Skye Wat is er?" Vraagt ze en doet de deur meer open, ik glimlach klein en ik doe m'n schoenen uit. Ik voel een hand over m'n schouder en Jody kijkt me verbaasd aan. "Heb je ruzie met Martijn?" Vraagt ze zacht en ik schud m'n hoofd. Ik ga op de bank zitten en ze geeft me Elio. "Ik ga even wat drinken pakken hoor," zegt ze en ik kijk Elio aan. Hij staart naar me en ik voel me ongemakkelijk. Jody komt terug en neemt Elio van me over en leg hem in de box. Hij ligt vrolijk té spelen en komt daarna naast mij zitten. "Wat is er aan de hand?" Vraagt ze en ik slik kort. "Ik ben zwanger," zeg ik en ze kijkt me verbaasd aan maar haar gezicht veranderd snel in blijdschap. "Wat leuk, dan kunnen jullie baby en Elio samen spelen," lacht ze. "I don't know," huil ik weer en ze trekt me in een knuffel. "Waarom niet?" Vraagt ze en ik zucht trillerig. "Kan toch niet, Martin en ik zijn vijf maanden samen. That's it, we hebben het de hele tijd veilig gedaan," zeg ik en schud m'n hoofd. Ik snap het gewoon niet, nu ben ik zwanger terwijl het misschien beter was als ik over drie jaar was in verwachting was. Ik ben nu nog maar 24 en ik ben in verwachting van een kind. Zijn kind nog wel.

"Hebben jullie daar nu ruzie over?" Vraagt ze en gaat door m'n haar. "Mwah," mompel ik, niet echt ruzie maar ook niet blijdschap. "Tuurlijk lieverd het is misschien niet een handig op deze leeftijd. Maar wat denk je; wil het houden of weg laten halen?" Vraagt Jody. "Ik weet niet eens of ik kinderen wil. Ze zijn leuk maar pff. Geen idee," antwoord ik zacht en ze knikt begrijpend. "Wat was zijn reactie?" Vraagt ze nieuwsgierig. "Geschokt en daarna ben ik ook weggegaan," zeg ik meteen en ze zucht. "Skye waarom ben je weggegaan. Ik denk echt dat hij ervoor je wilt zijn," zegt Jo en ik bijt op m'n lip. "Kan ik hier blijven?" Vraag ik en ze knikt. "Waar is Ward eigenlijk?" Vraag ik haar. "In Barcelona, voor z'n werk," antwoord Jody en tilt Elio op. "Heb je trek lieverd?" Vraagt ze en hij glimlacht. Ze gaat zitten op de bank en ik kijk haar aan. Ik voel me beetje een steen, no emotions. "Geef je nog steeds borstvoeding?" Vraag ik en ze knikt. Ze legt haar borst bloot en Elio z'n ogen worden groot. "Hij houd wel van z'n mama," lacht ze en hij begint te drinken bij haar. Ik vind haar echt een goeie mama, ze is lief en zorgzaam. Ik hoor de deurbel en ze doet die sign met haar hoofd. "Oke Oke ik ga al," lach ik en loop naar de deur. Ik doe open en Martijn staat voor me.

"Ik wil echt praten over dit," zegt hij en ik kijk hem aan. Hij wilt naar binnen maar ik duw hem weg. "Waarom mag ik niet naar binnen, ga je vreemd?" Concludeerde hij gelijk. "Nee, Jody geef borstvoeding. Jesus," mompel ik geïrriteerd en hij knikt, rot. "Sorry," zegt hij gelijk en pakt m'n hand vast. "Wil je het houden?" Vraagt hij zacht, "of weghalen?" Ik slik kort en ik voel enorme druk op m'n schouders. "Misschien wil ik het weghalen," zeg ik zacht en hij knikt. Maar hij lijkt niet blij, had hij liever gewild dat ik het had gehouden? "Had je gewild om het samen op te voeden dan?" Vraag ik zacht en hij legt z'n handen op m'n buik. "Het zal beter zijn als je het weghaalt," negeert hij me vraag. Hij doet z'n handen van me buik af en hij knikt. "Ik blijf hier voor een paar dagen," zeg ik zacht en hij knikt kort. Hij loopt voorzichtig naar achteren en stapt een auto in. De auto rijd en verdwijnt uit de straat. Ik doe de deur dicht en ik zie dat Jody al klaar is met haar borstvoeding. "Wie was dat?" Vraagt ze. "Martijn," zeg ik en ze kijkt me aan. Afwachtend voor het antwoord hoe het gesprek was. "Hij vroeg of ik het wou houden of niet. Ik zou misschien en hij zei dat het beter zou zijn als het kind er niet was," zeg ik en ik voel tranen weer opkomen.

"Denk er goed over na," zegt ze en trekt me in een nieuwe knuffel. Ik zucht diep en ik veeg tranen eg, ik merk wel dat ik zwanger ben; emotionele buien, moe, misselijk, duizelig en gevoel van overgeven. "Het komt goed, zegt ze verzekerd, "echt." Ik huil m'n emoties uit bij haar en ik zucht kort. "Zullen we samen naar de eerste echo gaan, misschien veranderd je gedachtes wel?" Vraagt ze en ik glimlach. "Okay, ik het doen," zeg ik en ze glimlacht.