Bir Türk'ten daha iyi depresyona girebilecek biri yoktur arkadaşlar. Test edildi, onaylandı. Kaçmak istediğiniz bir olay olduğunda müzik açardınız ve sonra bumm, Türk müziğinin usta sanatçıları sizi acılardan acılara sürükler.
Barış Akarsu çıkar Bir sevmek bin defa ölmek demekmiş der, Karadeniz türküleri ayağa kalkar Etmigelum sevdaluk, edenler yaşamadi der, Pinhani fonda Ne güzel güldün o akşam bana derken Yıldız ablamız bas bas Bu kadar kolay sanma delikanlım diye bağırır...
Serdar Ortaç'ın şarkılarında çılgınlar gibi eğlenseniz de şarkı sözlerini gerçekten dinlerseniz daha yaşamadığınız acılara ağlayasınız gelir.
Ben ise Cem Karaca'nın Tamirci Çırağı şarkısında kaybolmuştum kızlar beni bastığında. Zeynep'ten arakladığım bluetooth kulaklık yaklaşık ellinci seferini çalıyordu.
Bir romanda okumuştum buna benzer bir şeyi
Cildi parlak kağıt kaplı, pahalı bir kitaptı
Ne olmuş nasıl olmuşsa aşık olmuştu genç kız
Gine böyle bir durumda tamirci çırağına
Benim hayatımda tamirci çırağı bizzat ben oluyordum.
Allah'ım ne büyük acılar bunlar!
"Allah aşkına kalk bir düzgünce anlat, hiçbir şey anlamadım. Şu haline bak! Gidip döveceğim şimdi o adamı!"
Hıhı, kesin yaparsın.
"Ecrin'im, adamın kolunun ölçüsüyle senin belinin ölçüsü aynı ama sen yine de bir dene istersen."
"Heheyt! Bu iş spor salonuyla olmaz bir kere. Karadeniz kızıyım ben, her davarın üstesinden gelirim alimallah!"
"Tamam kızlar, Güneş'e odaklanın hadi."
Hepsi beklentiyle bana bakınca mecburen yatağımdan kalktım. Hemen söyleyip kurtulmak daha mantıklı geldiği için direk "Henry onunla yaşamak ister miyim diye sordu." dedim ama sessizlik devam etti.
Aloo, tepki verinsenize!
"İstersin" diye fısıldadı Zeynep.
"Çok istersin" diye devam etti Banu.
"Delicesine-"
"Evet abi İSTERİM! Ama söyleyemem."
Anlamayan bakışlarla baktılar.
Ustam geldi, sırtıma vurdu, unut dedi romanları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları
"Sen Henry Cavill'ı mı reddettin? Söylesene bu iradeyi nereden aldın?"
Aşağı mahalledeki kasaptan aldım. Yürek alana irade bedavaydı.
Zeynep oturduğu armut koltuktan kalktı, sanki bir sempozyumda karşılaşmışız gibi elimi sıkıp tebrik etti. "Helal olsun kardeşim. İnsan aşık olduğu adamı da istemiyorsa daha da kimseyi istemez. En yakın zamanda sana kedi alalım da yoluna bak."
"Saçma sapan konuşmayın be!"
"Adam gibi anlattın mı sanki? Sana şuradan bir tepeceğim göreceksin! Anlatsana düzgünce."
Anlattım. Tuhaf bir biçimde hiç bölmeden dinlediler. Konuşmam bittiğinde Ecrin ve Zeynep hem şaşırmış hem de takdir eden bakışlarla bakıyorlardı. Banu ise hayal kırıklığına uğramıştı.
"Farklı dünyaların insanı ne Güneş ya! Ne istiyorsun anlamıyorum ki, Doblo alıp mangal mı yaksın, çekirdek alıp Muhteşem Yüzyıl mı izlesin? Niye hiç açık kapı bırakmıyorsun anlamıyorum ki?"
