[8] Curiosity in his name

26 5 0
                                    

[8]

Curiosity in his name

"Talaga?"

Ngumiti ako kay serra habang ngumunguya.

"Well, you look happy." Aniya at dahan-dahan nitong nilapag ang hawak na libro. "Please stop smilling at me while chewing your food. It makes me uncomfortable. Plus, we eat slowly while our mouth shut."

Ayy... ang aga-aga nagagalit.

Napatikom ako. "P-pasensya na."

Napasinghal naman siya at inabot sa 'kin ang isang bote ng juice ata o ano. Hindi ko alam. Binasa ko ang nakalagay na pangalan nito na nagbigay sa akin ng dahilan upang inumin ko ang buong laman.

"Masarap," komento ko. "Bagay 'yon pangalan na Mogu-mogu sa lasa. L-lasang alak."

Nakabuntong hininga si Serra. "Aluna," mahinahong tawag nito sa akin. "I'm sorry."

Taka ko siyang tinitigan. "B-bakit?"

"Damn it," bulong niya. "I'm sorry for not helping you."

"H-ha?"

"I'm sorry," paguulit niya. "I'm sorry for not protecting you. For not giving you a helping hand. For being such a careless friend. And that's not what it supposed to be."

Napakurap ako. "S-serra, ayos kalang ba? B-bakit ka humihingi ng tawa—?"

"I know, I've never been such a great friend to you. It's just that, nasanay na akong magisa. I already felt alone. But with you on the way, it feels weird, and creepy, and crazy and trust me I never felt such a stupid feelings like this."

Napatitig ito sa mga mata ko. Na parang may pinaparating ang bawat mensahe niya. Na parang bawat letra ng mga salita nito at tumatama lahat ng iyon sa dibdib ko.

"B-bakit?"

Napakunot noo ito. "Anong bakit? Naguiguilty ako Aluna."

"H-ha? Sa a-anong dahilan?"

"Naguiguilty ako sa mga bagay na hindi kita natutulungan. Hindi ko man lang nagawang ipagtanggol ka. Or to even help you find that freaking necklace. I just let you ran out there, damn doing your own thing."

Napaiwas siya ng tingin. Ako naman na hindi malaman kung ano ang isasagot. Hindi ko alam kung ano ang gagawin. Pakiramdam ko may mali akong nagawa kay serra.

"That's it, it's totally crazy." Mahina itong napatawa at tumingin muli sa akin. "I just wanted to say I'm sorry. For everything. And I'm sorry for doubting you, with that necklace. And against Makeila."

Alam ko. Ramdam kong nalulungkot ang bawat tingin nito sa akin habang binibigkas ang mga huling salita na sinambit niya. Napatitig lang ako sa kaniya.

Mukang may malalim siyang iniisip.

"Anyway," tumayo siya. "I'll go grab some drinks."

Napatayo din ako para sana samahan siya ngunit natigilan ako nang may mabunggo.

"P-pasensiya na po."

"Oh, Aluna."

Napakurap ako. Anong ginagawa na naman niya dito?

"I-ikaw po pala," napadistansiya ako ng konti.

"Well, I was just passing by and didn't expect you to be here."

Hindi naman ako nakapagsalita. Napansin kong tila may hinahanap ito at pinagpapawisan siya.

"Damn, I can't find him." Rinig kong bulong nito. "Oh, by the way did you happen to see someone here who's holding a bunch of papers, wearing a coat?"

AlunaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon