RUINED HEART(Company series#3)

C H A P T E R 40

I convinced him to go abroad, it's just one week, I believe his company really needs him there, even he's with Cael. Cael is the Vice President of their company.

Hindi ko naman ito ginawa para sa Don, na para ipakita sa kaniya na nag kamali siya ng nilapitan. Ginawa ko ito dahil ito naman talaga ang dapat, parte iyun ng trabaho niya, hindi naman pwedeng habambuhay kaming magka dikit. Each of us have a lot of responsibilities to do, at isa ito doon.

Noong una ayaw niya pa, na kesyo nasa paligid lang daw ang mga kalaban niya, natatakot siya na habang wala siya, doon sila sumalakay. But I assure him it's going to be fine, sobrang daming naka bantay sa amin, hindi rin umaalis sa paligid ko si Kiel and I believe to his skills, pati narin sa leadership niya. And Aedrix trusted his cousin so much, especially when it comes to protecting us.

Kaya sa huli, pumayag na rin siya. He promise that he will always contact me, and will update me every time, ganoon din ako. Lalo na ngayon na kailangan talaga namin na mag higpit sa isa't isa, it's for our own safety.

Bago ako umalis sa bahay, ibinilin ko sa lahat ng mga katulong namin na alagaan si Mommy at huwag na hayaan na lumabas pa, and call me immediately if she insisted to go. Naka uwi na rin si Daddy at agad naman na bumalik sa trabaho niya, I also said the crucial problem we are dealing right now.

"Kaya Dad mas mabuti na lagi tayong naka bantay sa kaniya, each day she changed. Her behaviour change each day, we really need to check on her every time,"

Ilang oras lang ang ginugol ko doon sa opisina niya para pag usapan ang kalagayan ni Mommy. Si Aedrix ay kasalukuyang nag hahanda na ng mga gamit niya para sa flight nila mamaya.

Hindi ko narin halos nakakausap ang kambal, probably they are both busy. Especially Venice who needs to prepare herself to be a mother this upcoming few months.

This day is so exhausting, I rested a bit and continue to work again, wala ng araw nang lumabas ako sa kompanya para umuwi. Agad namang sumunod sa akin ang mga body guards ko. Nag iwan narin ako ng mga messages kay Aedrix. Pero wala naman akong natanggap na reply galing sa kaniya, baka abala parin hanggang ngayon.

Pag dating ko sa bahay, sinalubong ako nang tahimik na salas, masyadong malawak iyun para tirhan lang ng katahimikan. Huminga ako ng malalim at napag pasyahan na mag ayos muna ng sarili bago puntahan ang ina.

I just wash myself up, I stayed in my bath tub to relax, alas siete narin nang makita ko ang oras sa cellphone ko, napa tingin ako sa pangalan ni Aedrix sa contacts ko, at parang may sariling utak ang kamay ko dahil namalayan ko nalang na nag dadial iyun.

Kinakabahan naman ako dahil kanina pa siya walang reply, at antagal pa rin bago niya sinagot ang tawag ko.

"Are you in the airport na ba?" Bungad ko sa kaniya, ipinikit ko ang mata ko habang kausap siya. Nag taka naman ako dahil hindi siya sumasagot.

"Aedrix are you there?" May pag alala sa boses ko. Parang may kakaiba, I just can't figure out what it is. But my instinct said that there is.

"Faith..." It was a voice of a girl, napa tigil ako at pakiramdam ko nanlamig ang buong katawan ko dahil sa boses ni Adrienne.

"N-nasaan si Aedrix? Bakit ikaw ang sumagot?" Malamig na saad ko, pinipigilan ang pagka basag ng boses. I feel like there's something on my throat that I can't swallow.

Narinig ko siyang bumuntong hininga. Lalo akong kinabahan.

"Andito siya, sa tabi ko...."