"Drake..." Lumapit si Jen sa amin ng makita kami. Sumulyap siya sa akin at nakita ko ang pag aalala sa kaniyang mga mata.
"How are you?" Inilahad niya sa amin ang mini sofa dito sa opisina niya.
Ang buong hapon na iyun ay inilaan namin sa pag kukwentuhan, dumating din si Venice kaya ang hapon na iyun ay napaka saya para sa akin.
"Sa kompanya mo nalang ako ihatid, my car is there," tumango siya at muling ngumiti.
"So goodbye? Kailan ulit tayo mag kikita?" Tanong niya ng nasa parking lot na kami.
"I miss you so damn bad Faith..." He said sincerely, Napa lunok ako nang lumapit siya sakin at idiampi ang kaniyang labi saking pisngi.
"See you tomorrow..." Lumabas na ako sa sasakyan niya, narinig ko rin ang pag alis niya.
"Hmm so you enjoy?" Halos mapa talon ako sa gulat dahil sa biglaang pag sulpot ni Aedrix sa harap ko.
Nasa bulsa niya ang dalawa niyang kamay, tanging ang puting polo long sleeve niya lang ang kaniyang suot dahil ang kaniyang itim na coat ay naka sabit na ngayon sa balikat niya.
"Why a-are you still here?" Pag babalewala ko sa tanong niya. Dapat ay kanina pa siya naka alis dahil nag didilim na.
Umiwas siya ng tingin at pina tunog ang kaniyang sasakyan.
"Tinapos ko pa ang dapat na trabaho mo," napa nganga ako at hindi nakapag salita.
"I need the report tomorrow, but I guess you can't do it now even you stay late in your house to do it,"
I bit my lower lips because to the shame I felt.
"I-I'm sorry..." Nanghihinang saad ko.
He looked at me coldly. Umiwas naman ako mg tingin...
"I have to go," tinalikuran niya ako at mabilis na pinaharurot ang kaniyang sasakyan.
Naiwan akong naka tayo sa parking, nangingilid ang luha at nanghihina.
I don't know why I'm hurting, it seems he will do something that makes me cry again.
Ngunit napa angat ako ng tingin ng may marinig akong marahas na pag tigil ng sasakyan.
And there... I saw him slowly going out to his car, my tears fell but I wiped it immediately.
Dahan dahan siyang lumapit sa akin at pinantayan ako ng tingin.
"Akala ko... A-alis kana?" Mahinang saad ko. He lifted my chin. Napa singhap ako at umiwas ng tingin.
"Hindi ko kaya..." He said huskily, dumikit siya sakin.
"Hindi ko kayang iwan ka sa ganitong kalagayan...." Isinubsob ko ang mukha ko sa kaniyang dibdib habang nararamdaman ko naman ang kaniyang mga braso na pumupulupot sa aking beywang.
I smelled his perfume. I felt his hand brushing on my hair.
My heart beat fast, ni sa panaginip ko ay hindi ko makita ang sarili ko na sobrang dikit sa kaniya, ngunit ngayon ay naka yakap siya sakin.
आप पढ़ रहे हैं
RUINED HEART(Company series#3)
रोमांसThis is the last book of this series. Enduring pain is normal, but living with pain in your whole life? that's not good, sometimes you need to forgive them for causing you that things, to finally move on and continue to live your life with happiness...
