SOLITUDE (Tamamlandı)

Bölüm 23

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, keyifli okumalar Ballarım 😘💃

🤷

|SOLITUDE|
→Bölüm 23

"Nasıldı?" Elimi dudaklarımın üzerine kapatarak yüzümü buruşturdum. Adal bunu gördüğünde elindeki kalemliği yere atıp kahkaha atarken bana sarıldı.

Aynen ilk söylemem gereken sınavın nasıl geçtiğiydi ya.

"İçimdeki bir ses tıp kazanabileceğimi söylüyor." Sessizce mırıldanıp saçlarımın üzerine bir öpücük kondurdu.

İki gündür sınavdaydı ve bugün üniversite sınavının tüm sıkıntısını atlatmış sayılırdı.

"Bence geleceğin doktorları arasında kesinlikle sen de varsın." diye mırıldanarak Adal'ın omzuna elini koydu Aras abim.

Adal kocaman gülümsedi, dün sınavdan çıktığında henüz tamamen atlatmadığı ve onu etkilemek istemediğimiz için nasıl geçtiğini bile sormamıştık.

Adal Aras abime de sarılırken babam gülümsedi, "Hadi eve gidelim de annenizin hazırlıkları boşa gitmesin."

🤷

Elimdeki paketi sıkıca tutarak heyecanla sekerek merdivenlerden inmeye başladım.

Sek sek sekerek İsmail

Salonda oturan Adalı tek başına yakaladığım için sevinçle yanına doğru atılıp önünde durdum. Başını televizyondan bana çevirdi, "Birşey mi oldu güzelim." Başımı sallayarak gülümsedim.

Elimde tuttuğum paketi göz hizasında kaldırıp ona bakmasını sağladım. "Ayaz ile birlikte sana hediye aldık." Kaşları havalandığında, "Hiç gerek yoktu bebeğim." diye söylendi.

Omuz silkerek avuçlarının içinde duran paketi açmasını bekledim. Kısa süre içinde hediye paketini yırtarak kutuyu gözler önüne serdiğinde bu kez de heyecanla tepkisini beklemeye başladım.

Göz bebekleri irileşip şaşkınca bana döndü. Biraz önce çağırdığım Ayaz da yanımıza geldiğinde kutunun kapağını aralayıp telefonu eline aldı.

"Tamam gerek varmış," Diye mırıldandı ağzının içinden. Telefonu birkaç kez elinde çevirip önce bana sonra da kolunu omzuma atmış olan Ayaz'a baktı tekrardan.

"Teşekkür ederim ama ben babama zaten aldıracaktım yeni bir telefon. Bu kadar masraf yapmanıza gerek yoktu." Gülümsedik Ayaz ile beraber. "Hem mezuniyet hediyesi olarak hem de telefonunu kırdığım için almak istedim." Dedim gülümsemeye devam ederken.

Sonuçta onun telefonunu ben kırmıştım.

"Ben de Ayza'ya ortak olmak istedim." diyerek Ayazda bana destek çıktığında Adal ayağa kalkıp telefonu koltuğa bıraktı.

Bir anda ikimize birden sarıldığında gülümseyerek karşılık verdim.

Kollarını geri çekerek gözlerindeki olmayan yaşları sildi, "Siz ne ara büyüdünüz de abinize hediye alır oldunuz ya." Hüzünle gözlerimize bakıp Ayaz'ın koluna vurdu, "Elimde büyüdünüz lan sıpalar."